Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά και τις επειχηρήσεις?


Οι νόμοι της κρίσης
Η απαγόρευση του καπνίσματος στην Ελλάδα όπως επίσης και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες αφορά κυρίως την απαγόρευση σε δημόσιους χώρους.Η απαγόρευση του καπνίσματος εντός δημοσίων κτιρίων που είναι χώροι εργασίας “ισχύει” δια του νόμου ήδη από το 1856.Στους χώρους εργασίας ο νόμος θεσπίστηκε κυρίως για τη προστασία υγείας των εργαζομένων, καπνιστών ή μη καπνιστών.
Ο νόμος του 2002 απαγόρευε το κάπνισμα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους,στα μέσα μεταφοράς,σε νοσοκομειακούς χώρους και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ο νόμος αυτός φάνηκε να απαγορεύει “φαινομενικά” το κάπνισμα αφού έμεινε κατά το μεγαλύτερο μέρος ανεφάρμοστος μιας και οι επιχειρηματίες μπορούσαν να επιτρέψουν εξαίρεση.Αφού λοιπόν ο νόμος αυτός αποδείχτηκε ανεπαρκής ήρθε στο νομοθετικό τραπέζι ο νόμος του 2008/2009 . Η γενική απαγόρευση που αφορά όλους τους δημόσιους χώρους (στους οποίους συμπεριλαμβάνονται μπαρ, καφετέριες και νυχτερινά κέντρα χωρίς δυνατότητα του επειχηρηματία να απαγορεύσει τον νόμο σε ολόκληρο τον χώρο.Για ακόμη μια φορά όμως υπάρχουν εξαιρέσεις. Καταστήματα όπως μπαρ, καφετέριες, νυχτερινά κέντρα κάτω των 70 τ.μ. μικτού εμβαδού επιλέγουν εάν γίνονται καπνιστικοί ή όχι, αλλά θα πρέπει να είναι εφοδιασμένα με εγκεκριμένες συσκευές εξαερισμού και να φέρουν αναρτημένο σήμα “το κατάστημα είναι χώρος για καπνίζοντες”.Για μονάδες από 70 εώς 300 τ.μ πρέπει να καταλαμβάνουν το πολύ το 30% του χώρου και να υπάρχουν σαφείς επιγραφές για δήλωση χώρου καπνιστών και απαγόρευσης καπνίσματος.Σε καταστήματα με μουσική και σε καζίνο επίσης υπήρχαν μεταρρυθμίσεις και περιορισμού του χώρου των καπνιστών. Οι αντιρρήσεις είχαν να κάνουν κυρίως με τη χαμηλότερη συχνότητα προσέλευσης στα κέντρα διασκέδασης και αναψυχής. Ο νόμος αυτός φάνηκε να φέρνει σε αντίθεση τους καταστηματάρχες με τον πελάτη, αλλά και τον πελάτη με το κράτος.O συγκεκριμένος νόμος θα μπορούσε αν είχε τηρηθεί να ήταν και ο πιο σχετικά δίκαιος προς όλους, αλλά εφόσον δεν υπήρχε ανταπόκριση και οι σχετικοί έλεγχοι ήρθε η καθολική αυστηρότητα να λάβει χώρα στα τασάκια.
Η κρίση των νόμων
Τον Σεμπτέμβριο του 2010 λοιπόν “καλωσορίσαμε” τον νόμο που απαγόρευε το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους.Εκτος του ότι το προηγούμενο χρόνο υπήρξε μια ανέβασμένη φορολογία στα είδη καπνιστού, που όμως δεν επηρέασε και τόσο τους καπνιστές. Όσο και αν ακρίβυναν, η στροφή των καπνιστών στα «φθηνά» και τα στριφτά τσιγάρα , όπως επίσης ορισμένες καπνοβιομηχανίες μείωσαν τις τιμές στα πακέτα των 3,80 ευρώ (σε 3 ευρώ περίπου), έκαναν τις καπνοβιομηχανίες να συνεχίσουν τους μεγάλους τζίρους τους και να συρρικνωθούν τα δημόσια έσοδα από τον φόρο.Είχε εκτιμηθεί ωστόσο ότι θα υπάρξουν μεγάλες αυξήσεις στα φτηνά τσιγάρα και μικρότερες αυξήσεις στα ακριβά ώστε να μην υπάρχει μεγάλη διαφορά στις τιμές.
Δραματική πτώση του τζίρου επικαλέστηκαν οι επιχειρηματίες μετά την εφαρμογή του νόμου που απαγορεύει το κάπνισμα. Όπως αναφέρουν, οι επιχειρήσεις εστίασης έχουν καταγράψει τους προηγούμενους μήνες μία σημαντική πτώση του τζίρου τους (σχεδόν 30%) ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των καταναλωτών. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα η μείωση του τζίρου, όπως τονίζουν, τείνει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις λόγω της εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου. Οι επειχηρηματίες υποστήριξαν επίσης ότι σε περίπτωση που δεν δοθεί μία μεταβατική περίοδος, η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος θα αποτελέσει την τελευταία σταγόνα, οδηγώντας πολλές επιχειρήσεις στο κλείσιμο και την απόλυση σημαντικού αριθμού εργαζομένων.
Θεωρείται ότι ότι η πλειονότητα των πελατών στα καφέ - μπαρ είναι καπνιστές, σε ποσοστό, που αγγίζει ακόμη και το 95%. Πρόσφατη έρευνα της MRB, που έγινε για λογαριασμό της Ένωσης Επαγγελματιών Καπνοπωλών Περιπτερούχων τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης και σύμφωνα με την οποία, ένας στους τρεις καπνιστές απαντά ότι, αν απαγορευθεί πλήρως το κάπνισμα στα εστιατόρια και τους υπόλοιπους χώρους διασκέδασης, θα βγαίνει λιγότερο.Το 75 % των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι συμφωνούν με το να διατηρηθούν ξεχωριστοί και ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για καπνιστές σε καφέ, εστιατόρια κτλ. Οκτώ στους 10 ερωτηθέντες συμφωνούν με το να διατηρηθούν ξεχωριστοί και ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για καπνιστές σε επιχειρήσεις-χώρους εργασίας, ενώ στην ερώτηση «ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι, που θα σας ωθούσαν για να διακόψετε το κάπνισμα», 81% αναφέρουν λόγους υγείας, 32% την τιμή των καπνικών προϊόντων, 4,7% αναφέρουν την απαγόρευση του καπνίσματος στα εστιατόρια.

Η μάχη της "ομόνοιας" των λαθρομεταναστών


Η ομόνοια σαν όρος σημαίνει: ταυτότητα αντιλήψεων, απόψεων, συναισθημάτων κτλ. στα μέλη μιας ανθρώπινης ομάδας με συνέπεια την ομαλή συμβίωση μεταξύ τους. Η πλατεία Ομονοίας φέρει ακριβώς το αντίθετο του όρου. Επίκεντρο κοινωνικών προβλημάτων και ένα από αυτά οι λαθρομετανάστες. Η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα ξεκίνησε την 10ετία του 1980,όπου ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα χιλιάδες πρόσφυγες και φυγάδες από την Τουρκία, την Πολωνία, το Ιράν, τις χώρες της Μέσης Ανατολής και την Αιθιοπία, σαν αποτέλεσμα πολεμικών συγκρούσεων και εσωτερικών ταραχών. Κατά την περίοδο αυτή, φαίνεται να εξαντλείται και η δυνατότητα της χώρας μας να δέχεται μετανάστες για μόνιμη εγκατάσταση και αρχίζει να εμφανίζεται πλέον χαρακτηριστικά το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης. Με την έναρξη της 10ετίας του 1990 το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης πήρε εκρηκτικές διαστάσεις για την χώρα μας, όπως άλλωστε για όλη την Ε.Ε. μετά τις σεισμικές εξελίξεις της Ευρώπης που άρχισαν το 1989 σε συνδυασμό και με τις συγκρούσεις και εξελίξεις στην Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Η επιτήρηση των θαλάσσιων συνόρων έχει βελτιωθεί αισθητά, οπότε ο θαλάσσιος δρόμος δεν επιλέγεται εύκολα ούτε από τους δουλεμπόρους που μετέφεραν χιλιάδες λαθρομετανάστες στην ελληνική επικράτεια, άλλαξαν πορεία. Τα χερσαία σύνορά μας στον Έβρο, εκεί όπου ο ποταμός «κάνει κοιλιά» προς την Τουρκία, έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο πόλος έλξης για χιλιάδες παράνομους μετανάστες ασιατικής αλλά και αφρικανικής καταγωγής. Καραβάνια Αφγανών, των Ιρανών και των Παλαιστινίων αλλά και χιλιάδων ατόμων από αφρικανικές χώρες, που ελπίζουν να βρουν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη έχουν σαν πέρασμα τον Έβρο.Υπολογίζεται ότι περίπου 400 άτομα εισέρχονται στη χώρα διασχίζοντας τον Έβρο καθημερινά.Το πέρασμα αυτό φέρνει το 80% της λαθρομετανάστευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη.Το τελευταίο 8μηνο έγιναν πάνω από 20 χιλιάδες συλλήψεις,ενώ το 2009 υπολογίζεται ότι ο αριθμός των λαθρομεταναστών έφτασε τις 350 χιλιάδες.
Επίσης πολλοί εισέρχονται στη χώρα μέσω των συνόρων περνώντας μέσω φορτηγών.Μικρός αριθμός κάνει μεγάλο μέρος της διαδρομής με τα πόδια.Καθώς η έκταση των συνόρων είναι μεγάλη,είναι δύσκολο να ελεγχθεί σε όλη την έκταση της και έτσι περνάνε απαρατήρητοι από τις αρμόδιες αρχές.Όσοι από τους λαθρομετανάστες συλλαμβάνονται οδηγούνται σε φυλάκια που μοιάζουν με αποθήκες και εκεί ανα χιλιάδες κρατούνται υπό φυλάκιση.Σε άθλιες συνθήκες και χωρίς ιατρική περίθαλψη παραμένουν εκεί και ο χρόνος κράτησης τους είναι άγνωστος. Έπειτα από την μακροπρόθεσμη κράτηση τους κατευθύνονται σε αρμόδια υπουργεία όπου σχηματίζουν ογκώδη σειρά από τις 6 το πρωί και συνήθως μία στις δύο χιλίαδες αιτήσεις γίνεται δεκτή για την παραμονή τους στη χώρα. Όμως και αυτοί που παραμένουν δεν έχουν καλύτερη συνέχεια. Δεν υπάρχουν κέντρα φιλοξενίας για να τους στεγάσουν, ούτε κέντρα σίτισης ενός τόσου μεγάλου αριθμού μεταναστών, όπου καταλήγουν να κοιμούνται σε στάβλους και παγκάκια ή κατά δεκάδες σε άθλια διαμερίσματα πολυκατοικιών. Καθαρίζουν παρμπρίζ στα φανάρια για να εξασφαλίσουν το ψωμί τους.Γίνονται θύματα του παραεμπορίου, πουλάνε ναρκωτικά, κλέβουν.
Οι περισσότεροι παράνομοι μετανάστες δεν έρχονται στην Ελλάδα για να μείνουν. Γνωρίζοντας την οικονομική κρίση και την περιορισμένη ζήτηση εργασίας, ακόμα και της «μαύρης», οι οικονομικοί μετανάστες γνωρίζουν ότι στη χώρα μας δεν να επιβιώσουν. Με εμπόδιο τους αυστηρούς ελέγχους που γίνονται στα λιμάνια, στα αεροδρόμια και σε κάθε πύλη εξόδου από τη χώρα,αναγκάζονται να παραμείνουν στη χώρα μας.Παρατηρείται ότι η μείωση στην έξοδο παράνομων μεταναστών προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ποσοστό 80% έως 90%.
Έτσι το κοινωνικό πρόβλημα των παράνομων μεταναστών ολοένα και αυξάνεται δημιουργώντας πολλά προβλήματα.Όσο αναφορά την εργασιακή και οικονομική αποκατάσταση τους, με την άνιση κατανομή των αγαθών σε παγκόσμια κλίμακα,καθώς ο αριθμός τους υπερβαίνει το όριο το οποίο απαιτείται για την ομαλή λειτουργία και διαιώνιση των σχέσεων παραγωγής,οι μετανάστες στιγματίζονται ως ανεπιθύμητοι. Έτσι ο μετανάστης αποτελεί ειδική κοινωνική κατηγορία, αναπαριστώντας την απειλή για την εθνική και πολιτιστική ισορροπία της κοινωνίας.Πέρα από αυτό αντιμετωπίζουν και άλλα κοινωνικά προβλήματα ρατσιστικών εκδηλώσεων και βιαιοπραγίες εναντίον τους.
Αν φυσικά υπήρχαν βελτιωμένες δημόσιες πολιτικές σε ότι αφορά την καταστολή της λαθρομετανάστευσης (έλεγχος συνόρων, δίωξη δουλεμπόρων, πίεση σε χώρες ανεκτικές στη λαθρομετανάστευση),αν υπήρχε πολιτισμένη διαχείριση των παράνομων μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα (καταγραφή, επεξεργασία αιτήσεων για πολιτικό άσυλο, οργανωμένοι χώροι προσωρινής φιλοξενίας, απελάσεις),θα υπήρχε και ομαλή ένταξη των νόμιμων μεταναστών στον κοινωνικό ιστό και επιλεκτικός αριθμός μεταναστών ανάλογα με τις οικονομικές ανάγκες μας.Εφόσον αυτές πολιτικές δεν υπάρχουν, και εάν υπάρχουν δεν λειτουργούν σωστά,τα προβλήματα θα είναι τα ίδια και ίσως περισσότερα. Η αγανάκτηση της κοινωνίας να ζει στη ξενοφοβία για τους μετανάστες που οδηγούνται στην εγκληματικότητα για να επιβιώσουν,ρατσιστικές εκδηλώσεις,κοινωνικό περιθώριο,βία.

Το νέο κύμα των ριάλιτι και ο μπιγκ-μπραδερισμός

Από ένα μυθιστόρημα του Τζόρτζ Όργουελ σε ένα δημοφιλές τηλεοπτικό σόου.Απο μία ιστορία επιστημονικής φαντασίας όπου οι πολίτες παρακολουθούνται και κυβερνούνται από τον “Μεγάλο αδερφό” σε μία κοινή τηλεοπτική και όχι μόνο, πραγματικότητα.
Το Big brother βρήκε την γενέτειρα του στην Ολλανδία και η ιδέα ανήκει στον John de Mol και της εταιρείας του Endemol όπου και σχεδιάστηκε το ριάλιτι.Το εν λόγω ριάλιτι σόου όπου και να προβλήθηκε γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης.Διάφορες παραλλαγές του Big brother, προβλήθηκαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης όπως στην Βρετανία,στη Γερμανία,στην Ιταλία,στο Βέλγιο,στην Αυστραλία και πρόσφατα στην Αφρική.Στην Γαλλία αντιμετώπισε αυστηρούς ελέγχους από τις εποπτικές αρχές και στην Τουρκία όπου μετά την προβολή, απαγορεύτηκε.Η κατηγορία τηλεοπτικών προγραμμάτων στην οποία ανήκει το big brother ονομάζεται και διαφορετικά με τον όρο (docudramas) δηδαδή ντοκιμαντέρ δράματος ή και (sociogames) δηλαδή τηλεπαιχνίδια με κοινωνικό περιεχόμενο.Θεωρείται ότι το big brother δεν ήταν πρώτο στο είδος του αλλά αποτελεί μετεξέλιξη σαπουνόπερων και τοκ σόους όπου και ήταν απαραίτητη η συμμετοχή του κοινού. Βεβαίως πέρα από την τεράστια τηλεθέαση που είχε όπου και να προβλήθηκε υπήρξαν ερωτήματα σχετικά με την ποιότητα του προγράμματος, κατά πόσο προστατεύει και σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα πρότυπα που προβάλλει. Κριτικοί θεωρούν ότι το big brother ανήκει στη “thrash tv” και πρόκειται για μια τηλεόραση που κατασκευάζει εικόνες ανθρώπων προς χρήση, εκμετάλλευση και κατανάλωση.
Ένα τέτοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα που προσδοκεί μια τόσο μεγάλη τηλεθέαση και ζητά να γίνει αποδεκτό σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα μορφωτικά επίπεδα, δεν θα μπορούσε να είναι κακοσχεδιασμένο. Το περιεχόμενο του παιχνιδιού που αναπαριστά την καθημερινότητα δώδεκα παικτών που βρίσκονται απομονωμένοι, διαγωνίζονται για τα προς το ζήν και ιντριγκάρονται αναμεταξύ τους, αποτελεί ένα project “καλομαγειρεμένης” συνταγής τηλεθέασης και “τροφής” για τους τηλεθεατές.Παλιότερα ενδιαφέρον παρουσίαζε η παραβίαση ιδιωτικής ζωής πολιτικών προσώπων ή διασημοτήτων ενώ τώρα το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί και σε πάθη,διαξιφισμούς και στην ανία ανωνύμων. Αυτό φαίνεται να είναι ένα από τα πλεονεκτήματα του ριάλιτι, που βασίζονται σε ψυχολογικές μεθόδους ταύτισης του κοινού.Διότι μέσα από τη προβολή ανθρώπων να πηγαινοέρχονται από δωμάτιο σε δωμάτιο και να μαλώνουν, κάνει τους τηλεθεατές να ταυτίζονται με τα πρόσωπα και να τα συμπαθούν ή να τα αντιπαθούν.Αποτέλεσμα της συμπάθειας ή της αντιπάθειας φυσικά, είναι και η ψήφος της Κυριακής που ορίζει το κοινό για το ποιος αντιπαθής θα αποχωρήσει και ποιος συμπαθής θα οδηγηθεί στον τελικό. Τα ριάλιτι επίσης δημιουργούν και μία ψευδαίσθηση του σημαντικού.Οι συμμετέχοντες για παράδειγμα με τη βούληση τους δέχονται να δημοσιοποιήσουν στοιχεία της προσωπικής τους ζωής, τις περισσότερες φορές για το χρηματικό έπαθλο.Ορισμένες φορές όμως δέχονται να εμπορεύσουν τον ευατό τους για την ανταλλαγή φήμης.Γίνονται από ανώνυμοι σε μικρής χρονικής διάρκειας διασημότητες. Η όμορφα κομμένη και ραμμένη σχεδίαση του προγράμματος έχει λόγο και για την ώρα που προβάλλεται. Καθημερινά στις 22.00 και της Κυριακές στις 21.00 και αυτό γιατί τότε είναι διαθέσιμος ο μεγαλύτερος όγκος του κοινού.
Από την άλλη η επιλογή του κοινού να παρακολουθήσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα αν και δύσκολο να οριστεί, είναι κυρίως για το ότι θέλει να χαλαρώσει στην τηλεόραση και δεν ανησυχεί για αυτό που παρακολουθεί. Έτσι και αλλιώς πρόκειται για πρόγραμμα που δεν προκαλεί σκέψη και προβληματισμό αλλά διεγείρει τη κουτσομπολίστικη διάθεση του κοινού.
Πέρα από αυτό όμως δεν υπάρχουν και μεγάλα περιθώρια επιλογής.Με τον μεγάλο ανταγωνισμό των καναλιών και την προσδοκώμενη τηλεθέαση που θέλoυν να επιτύχουν, παρατηρείται ο ίδιος τύπος προγράμματος, και ορισμένες φορές την ίδια χρονική περίοδο.Επίσης παρατηρείται στα κανάλια, η διαδοχική σειρά ριάλιτι με διαφορετικό περιεχόμενο,’όπως μαγειρικής ή μουσικής.Σε μία σφαίρα λοιπόν τυποποιημένης τηλεόρασης, ομογενοποιημένων προγραμμάτων και την εμπορευματοποίηση των ΜΜΕ ερχόμαστε στη νέα τάξη των πραγμάτων. Η ποιότητα είναι ακριβή και ελάχιστη ενώ η ποσότητα βρίσκεται στο κέρδος και τις διαφημίσεις. Το ερώτημα που προκύπτει είναι,τι προβάλλουν τελικά τα ριάλιτι?Πρόκειται για απλά και παρεξηγημένα ψυχαγωγικά σόου ή για μια τυποποιημένη τηλεόραση που τηλεπτικοποιεί τη ζωή της κοινωνίας και την κάνει να αδρανεί σε οτιδήποτε εμπορεύσιμο και καταναλωτικό?

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Trafficing γυναικών:Αγοραίος Έρωτάς, αγοραία πορνεία, αγοραία εκμετάλλευση γυναικών

Στα “ρόζ” φανάρια.Στο σκοτεινό στενό.Στο πεζοδρόμιο που της καταναγκάζει.Εγκλωβισμένες στα κυκλώματα σωματεμπόρων και ανυπεράσπιστες.Θύματα γυναίκες.Μια επειχήρηση έγκλημα.Μία διακίνηση ανθρώπων.Μια υποβάθμιση γυναικών να ζούν στο σκοτάδι και να εκπορνεύονται για να επιβιώσουν.
O όρος “trafficking” σημαίνει η παράνομη διακίνηση γυναικών και παιδιών, στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, παραλαβή ή αποστολή με χρήση απειλής , βίας ή άλλες μορφές εξαναγκασμού, απαγωγής, εξαπάτησης, κατάχρησης εξουσίας της ευάλωτης θέσης ατόμων και ή λήψη χρημάτων από τα διακινούμενα πρόσωπα, με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση ή την εκπόρνευση τους, καθώς επίσης για δουλεία ή παρεμφερείς πρακτικές ή για αφαίρεση οργάνων.Όμως ένας όρος δεν είναι αρκετός για να είναι ένοχος.Ο όρος αυτός περιγράφει και δείχνει έναν άβατο κόσμο πίσω του.Γυναίκες που έρχονται στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή και καταλήγουν “φυλακισμένες” σε ξενοδοχεία και διαμερίσματα.Ορισμένες φορές κλείνονται και σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες με ελάχιστο φαγητό.Οι συνθήκες διαβίωσης τους εξαθλιωτικές.Δέχονται ξυλόδαρμούς,ψυχολογική βία,τρομοκρατούνται,απομωνόνονται και πολλές φορές βιάζονται.Μετά από αυτό παραβιάζεται όχι μόνο η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους άλλα όλη η ζωή τους.Χειραγωγούνται,υπακούν,γίνονται το εμπόριο και το κέρδος ενός κυκλώματος καταναγκαστικής εκπόρνευσης.Πρόκειται για ιστορίες που ζωντανεύουν τη νύχτα και την ημέρα ξεχνιούνται.
Η διεθνή σωματεμπορία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα την δεκαετία του ’80 κυρίως από τη Καραιβική,τις Φιλιππινες,τη Πολωνία, τη Ταιλάνδη.Μέρη που μέχρι και σήμερα είναι γνωστά για το δουλεμπόριο και το σωματεμπόριο τους.Τη δεκαετία του ’90 άρχισαν να υπάρχουν καινούργια κέντρα διακίνησης γυναικών,κοντινότερα όπως η Βουλγαρία,η Ουκρανία,η Ρουμανία και η Αλβανία.Χωρες που βρίσκονταν σε πολιτική και οικονομική κατάρρευση και έτσι ένα παραμύθι για καλύτερες συνθήκες ζωής αρκούσε για να προσηλυτίσει αλλοδαπές στο κύκλωμα της αργότερα σωματεμπορίας τους.Την περίοδο του 1997 και την πενταετία που ακολούθησε, η καταναγκαστική πορνεία αλλοδαπών γυναικών έφτασε τα ύψη με 20 χιλιάδες γυναίκες που παρέμεναν σταθερός αριθμός εκπόρνευσης γυναικών.Σημαντική ανάπτυξη στη χώρα μας είχε και η πορνεία απόλαυσης.Με την μορφή των μπαρ, η πορνεία απόλαυσης είχε καλύτερη πρόσβαση στους ενδιαφερόμενους που ξεπερνούσαν τους 500 χιλιάδες.
Με την εξελισσόμενη πορεία της εξαναγκαστικής πορνείας υπήρξαν προσπάθειες καταστολής και εκφοβισμού στα κυκλώματα σωματεμπόρων που όμως δεν έδειξαν αποτελεσματικότητα.Τα κυκλώματα ανέπτυξαν συστήματα με κώδικες.Κώδικες καθυποταγής και χειραγώγησης.Απο τη μια ο εκβιασμός των γυναικών από τους σωματέμπορους τους και από την άλλη η αβέβαιη στάση της πολιτείας να δώσει διεξόδους στις γυναίκες,τις κρατούσε στη συνεχή εκμετάλλευση.Η καταναγκαστική πορνεία βρήκε αργότερα καλύτερο τρόπο να κρατάει τα θύματα της.Η σωματική βία περιορίστηκε και μετατράπηκε σε ψυχολογική βία.Τα θύματα τους μάθαιναν να υπακούν και να είναι πεπεισμένα πως δεν διαθέτουν άλλη εναλλακτική.Εκβιάζονταν με τη πρόφαση ότι αν προσπαθήσουν να ξεφύγουν δεν θα έχουν πουθενά τύχη.Ότι οι οικογένειες τους(αν έιχαν),θα μάθουν πως εκπορνεύονταν εδώ και δεν θα τις δέχονταν πίσω στη πατρίδα τους.Όπως και να έχει, με βάρβαρο ή με άλλο τρόπο τα θύματα καταδικάζονταν να παραμείνουν στα κυκλώματα και δεν έψαχναν διέξοδο.
Σε νομικά πλαίσια βρίσκουμε πρώτον την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής που δημιούργει ένα προσοδοφόρο έδαφος για την εκμετάλλευση γυναικών και την ανάπτυξη της διεθνής σωματεμπορίας.Δεύτερον,δεν υπήρχουν πόροι και υποδομές για την περίθαλψη των θυμάτων.Τρίτον δεν τιμωρούνται οι πελάτες,μένουν στο απυροβόλητο.Επίσης δεν έχει απαγορευθεί η δημοσίευση αγγελιών που προωθούν την καταναγκαστική πορνεία πίσω από την ανωνυμία. Ένα ακόμη ευαίσθητο θέμα είναι ο επαναπατρισμός των θυμάτων που πολλές φορές δεν πραγματοποιείται.Σε κοινωνικά πλαίσια, τα θύματα περιθωριοποιούνται και πολλές φορές μεσά από την κοινωνική κατακραυγή που ζητούν βρίσκονται στο έλεος του κοινωνικού στίγματος.Του κοινωνικού στίγματος που ακόμα και αν έχουν απεγκλωβιστεί από το κύκλωμα, εγκλωβίζονται και περιθωριοποιούνται, ανίκανες να βρούν δουλεία και να φτιάξουν ξανά τη ζωή τους.
Με όλα αυτά τα προβλήματα,αυτά τα θύματα κάθε βράδυ βρίσκονται πίσω από ένα μπαρ,μέσα σε ένα φτηνό στούντιο,σε οίκους ανοχής που ζούν σαν τα ποντίκια,προσφέρουν υπηρεσίες “αναψυχής” όπως μασάζ,στέκονται στο πεζοδρόμιο και επιβιώνουν όλες στο υπόγειο της σωματεμπορίας.Κάθε βράδυ μια ιστορία εκπόρνευσης και εκμετάλλευσης ζει και βασιλεύει στα κέρδη των βιομηχανιών του σέξ ,ενώ το πρωί η αδιαφορία τις σκεπάζει σβήνοντας το ροζ φως τους.