Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Santa Claus is coming to... Greece!



Tι θα φέρει ο Άγιος Βασίλης δώρο στην Ελλάδα το 2012;


Τι είναι άραγε το δώρο που θα φέρει ο Άγιος Βασίλης στην Ελλάδα σήμερα το βράδυ; Πριν αποφασίσει τι δώρο θα είναι αυτό, κάνει μια ανασκόπηση και σκέφτεται αν το 2011 η Ελλάδα ήταν καλό και φρόνιμο παιδάκι για να πάρει δώρο.

Κοιτάει το χαρτί του 2011 της Ελλάδας και ομολογεί ότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλό παιδί. Πέρασε πάρα πολλά και όχι θετικά. Για να δούμε, συχνές και πυκνές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, επεισόδια, μολότοφ, ΜΑΤ, εκτεταμένη χρήση χημικών. Κάτι σαν πόλεμος, κοινωνικός πόλεμος!To “στρατηγείο” της Βουλής εξαπέλυσε το μάξιμουμ της βίας που είχε στη διάθεση του. Άλλωστε η βία του κράτους είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη πολιτική του.. Για να δούμε για την πολιτική.

Το 2011, η Ελλάδα ήταν και σε ένα χάος πολιτικό. Μια Ευρώπη που την έχει δεσμευμένη και τρομορατημένη από τη τηλεόραση για να ψηφίζει νομοσχέδια. Νομοσχέδια που ούτε καν τα επέλεξε ή τα ψηφίσε, με ένα χρέος που δεν είναι ουσιαστικά δικό της! Ένας Γιώργος που παίζει με τα πράσινα παπάκια του, τους κοροιδεύει όλους και το χειρότερο; Eκείνοι τον ψήφισαν!

Η κατάσταση επιδεινώνεται όσο περνάει ο καιρός. Όλο και περισσότερο μειωμένοι μισθοί, ανεργία, ξένα μέσα που τους κοροιδεύουν, αγανακτισμένοι, συνταξιούχοι, όλοι στο δρόμο. Πλατείες που ολοένα γεμίζουν με περισσότερο θυμό..! Έχουν το κίνημα της πλατείας για αντίδραση στην άβουλη πολιτική δράση.

Νέα μέτρα, ολοένα και περισσοτερα καινούργια μέτρα. Τους βάζουν τα δύο πόδια σε ένα παππούτσι και στριμόχνωνται σε ένα έλλειμα που τους πνίγει. Το σωσίβιο τους όλο και ξεφουσκώνει και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σωθούν. Η καπιταλιστική ελίτ που τους κυβερνά φέρνει στο προσκήνιο τον “ανεβασμένο” Φ.Π.Α (Φόροι Περισσότεροι Ακόμα) και ο «κανόνας» τους λέει ότι όλες οι πίτες (τυρόπιτες και πίτσες) και τα σάντουιτς πάνε στο ΦΠΑ 23%, αλλά κρουασάν, κέικ, βουτήματα και κουλούρια, καθώς και τυρόψωμα, ελιόψωμα παραμένουν στο 13%. Δεν ξέρουν ούτε τι να φάνε. Το σίγουρο είναι ότι θα βαρυστομαχιάσουν με το.. χρέος!

Η ανεργία σημειώνει ρεκόρ και παίρνει το χρυσό με το άλμα της! Κατρακυλάει και η εκπαίδευση τους με προβλήματα βιβλίων στο σχολείο, χαράτσια, στημένα παιχνίδια! Σφύζει η κατάσταση, μεγαλώνουν οι απέργιες, οι αντιδράσεις, οι πορείες. Στο απόγειο έχουν φαινόμενα και ξέσπασμα βίας που.. είναι σημάδι και συνέπεια του πανικού!

Μια γενικευμένη κρίση και ένα από τα διδάγματα της κρίσης είναι πως οι όποιες οικονομικές αποφάσεις είναι και πολιτικές αποφάσεις! Η Ελλάδα το 2011 βρισκόταν σε μια γενιά του χάους, χωρίς ευκαιρίες και επιλογές, μια Ελλάδα που ελπίζει χωρίς ελπίδα..!

Σίγουρα η Ελλάδα δεν ήταν καλό παιδί κατέληξε ο Άγιος Βασίλης.. Άραγε τι δώρο να της πάω;
Αν της πάω την απόλυτη επανάσταση που χρειάζεται για να αλλάξει τη κοινωνική της πραγματικότητα; Bέβαια, μπορεί και να μην της χρησιμεύσει αυτό το δώρο γιατί οι περισσότεροι Έλληνες είναι της φιλοσοφίας, η “Ελλάδα χρωστάει.. ε και τι με νοιάζει εμέναΕμένα με νοιάζει να παίρνω περισσότερα λεφτά για να τρώω στα μπουζούκια ενίοτε, να αγοράζω ρούχα, να έχω ίντερνετ για το facebook, καινούργια τηλεόραση HD και να πάρω καινούργιο αμάξι. Αυτό με απασχολεί.”

Μήπως τελικά οι Έλληνες επί το πλείστον δεν θέλουν να αλλάξουν τη κατάσταση τους; 
Χμμ, ε τότε δεν θα πάω στην Ελλάδα κανένα δώρο. Θα φύγω και θα αφήσω πίσω την Ελλάδα στα συντρίμια που δημιούργησε. Και όταν η κατάσταση επιδεινωθεί, ίσως σηκωθεί από το καναπέ της και να βγάλει τον ευατό της από το βαθύ λάκο που έχει χωθεί και επαναπαύεται! Ίσως με το 2012 η Ελλάδα καταλάβει ότι η δυστυχία δημιουργεί στάσεις και επαναστάσεις. Ακόμα οι πολίτες επαναστατούν.. όχι μόνο για την ανισότητα του πλούτου, αλλά και για την ανισότητα των τιμών” .


Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Ο Μήτσος το "μαύρο" χελιδόνι



Ένα χελιδόνι καθόταν σε κάτι σύρματα  και σκεφτόταν συλλογισμένο στη πολυκατοικία που βρισκόταν.Σκεφτόταν τη διαφορετικότητα του..οτι  ήταν διαφορετικός. Σκεφτόταν και τους διαφορετικούς φίλους του. Αναρωτήθηκε αν  το κάθε διαφορετικό σώμα, ο κάθε άνθρωπος έχει κατασκευαστεί με διαφορετικό προορισμό. Ο καθένας για κάτι άλλο. Άν ο καθένας μας έχει ή προορίζεται για διαφορετικό ρόλο,ιδέα,πράξη, πιστεύω.. Αν όλοι μας αλληλοσυνδεθούμε,συνυρπάξουμε..μπορεί να υπάρξει αρμονία;

Τα  σύρματα που καθόταν το χελιδόνι, ηλεκρίστηκαν.. Σαν και τα σύρματα να μη συμφωνούσαν,να ήταν διαφορετικά και να μήν είχαν ίδιες απόψεις.Στο μυαλό του χελιδονιού ήρθε μια παλιά του ιστορία εκείνου και φίλων του...και περισσότερου του διαφορετικού Μήτσου.

Εμένα οι φίλοι μου ήταν ένα  σμήνος απο χελιδόνια που έφυγαν από τη ζεστή Αίγυπτο με προορισμό την Ελλάδα,τελώντας έτσι το προγραμματισμένο τους ταξίδι για το βορά. Κατέληξαν κάπου κοντα σε μια άσμημη, μεγάλη τσιμεντούπολη.. την Αθήνα.

Ο Μήτσος ήταν διαφορετικός από τα άλλα καθώς τιτίβιζε με άλλο τρόπο αλλά και πετούσε και κυνηγούσε την τροφή του όχι όπως οι 'αλλοι.
  Ήταν ένα διαφορετικό χελιδόνι...

 Εμένα οι φίλοι μου ενώ πέρασαν οι μέρες έπρεπε να αποδημήσουν πάλι πίσω στην Αίγυπτο.Μαζεύτηκαν όλα λοιπόν στα σύρματα και στα δέντρα εκτός από ένα ,τον Μήτσο.
 

"Μήτσο έλα ,αργείς και πρέπει να φύγουμε" φώναξαν οι φίλοι μου.
 
"Εγώ δεν θα πάω πουθενά" τους απάντησε.
 
"Μήτσο έλα,δέν θέλεις να έρθεις μαζί μας?Θα παγώσεις εδώ γιατί έρχεται χειμώνας βαρύς," του επισήμαναν οι γονείς του.
 
¨"Οχι" αποκρίθηκε αποφασισμένος και τους χαιρέτησε βιαστικά.
 

Οι υπόλοιποι φίλοι μου εξάντλησαν όλα τα χρονικά περιθώρια και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Ο Μήτσος πουθενά δε φαινόταν.
 

Στις πρώτες μέρες του φθινοπώρου ο Μήτσος απολάμβανε την διαφορετικότητά του,το πέταγμα ανάμεσα στα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων ήταν η αγαπημένη του ενασχόληση.."Επίτηδες μας πέρνουν μακριά απο εδώ κάθε χρόνο,για να μη μάθουμε ποτέ για αυτές τις ομορφιές"μονολογούσε.
 

Τα πράγματα όμως ήταν εντελώς διαφορετικά και τα πρώτα δυνατά κρύα δεν άργησαν να έρθουν. Ο Μήτσος καταλάβαινε την αλλαγή, μα όσο κι αν φούσκωνε τα πούπουλά του, δεν μπορούσε να αντέξει το κρύο.
 

Οι βροχές ήταν καθημερινό φαινόμενο μα όταν ήρθαν και τα χιόνια, είχε αρχίσει ήδη το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής.Πεινασμένος και κουρασμένος πετούσε προς το νότο.Ήταν όμως πια αργά.
 

Ο Μήτσος πάγωσε καθως πετούσε και άρχισε να πέφτει.
 
Για καλή του τύχη έπεσε σε έναν αχυρώνα με πολλά ζώα αλλά καθόταν ακίνητος,ξαπλωμένος και πληγωμένος πάνω σε κάτι άχυρα...
 

Να σου όμως μια τεράστια αγελάδα που άφησε τα απορρίματα της σκεπάζοντας τον απ' άκρη σ'άκρη.
 
Ξάφνου ο Μήτσος ένιωσε μια ζεστασιά αναπάντεχη.
 
¨Εβγαλε το μικρό του κεφάλι έξω απο τα σκ..α και άρχισε να τραγουδά χαρούμενος,"εμένα οι φίλοι μου έφυγαν αλλά εγώ είμαι καλά”.
 

Η κακοτυχία του όμως δεν είχε πει την τελευταία της λέξη.
 
Η γάτα του σπιτιού ήταν εκεί κοντά, τον έκανε μια χαψιά βιαστικά και λαίμαργα.

Ηθικό δίδαγμα: Όποιος σε ρίχνει στα σκ..ά δεν είναι κατ'ανάγκη εχθρός σου και όποιος σε βοηθά να βγείς απο τα σκ..ά δεν είναι κατ’ ανάγκη φίλος σου.

Η Διαφορετικότητα.Διαφορετικότητα σε όλα. Διαφορετικοί για τη κοινωνία και τα κοινά πιστεύω είναι οι μετανάστες,οι αλλόθρησκοι,οι ομοφυλόφιλοι,τα φρικιά,οι ξεπερασμένοι ροκάδες,οι πάνκ,οι γυναίκες στο στρατό,ορισμένα παιδιά με κάποιο διανοητικό πρόβλημα που πηγαίνουν σχολείο. Όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες, ίσως και περισσότερες βιώνουν έναν καθημερινό ρατσισμό λόγω της διαφορετικότητας τους. Οι μετανάστες από τους νεοναζιστές που έχουν Αγών τους το δόγμα. Απο όσους φοράνε άλλα ρούχα,έχουν σκουλαρήκια,τατουάζ,ακούνε άλλη μουσική..απο τη κοινή. Απο τις γυναίκες που κάνουν ένα ιδιαίτερο ή κατεξοχήν ανδρικό επάγγελμα. Όλοι αυτοί οι άνθρωπο βιώνουν ένα ρατσισμό, βίαιο ή και μη. Ζούμε σε μια κοινωνία που η βρωμιά και η δυσωδία σκεπάζουν κάθε τι το καθαρό! Ας μήν αφήσουμε όλους εκείνους που μας βοηθάνε να βγούμε απο τα σκ..τα να είναι φίλοι μας. Όλοι οι διαφορετικοί άνθρωποι, όλοι εμείς δηλαδή γιατί κανείς δεν είναι ίδιος, πρέπει να εμπιστευόμαστε μονάχα τον ευατό μας.. τις επιλογές μας.
Άλλωστε  όπως έγραψε και κάποιος..  “ Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Και θα πέπει να κάνουν ότι μπορούν για να παραμείνουν έτσι. Σε κάθε άνθρωπο έχει δοθεί η ικανότητα να επιλέγει. Για όποιον δεν χρησιμοποιεί αυτή την αρετή,μετατρέπεται σε κατάρα. Ο κάθε άνθρωπος έχει το προσωπικό του μύθο να υλοποιήσει και αυτός είναι ο λόγος που έρχεται στο κόσμο. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαώμα να αναζητεί  την απόλαυση.Αυτό δηλαδή που δίνει σε εκείνον χαρά και όχι κατ’ ανάγκη στους άλλους.Κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί ζωντανή μέσα του την ιερή φλόγα της τρέλας και να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος. Τα μόνα σφάλματα που θεωρούνται σοβαρά είναι τα εξής:να μη σέβεσαι τα δικαιώματα του άλλου,να παραλύεις απο τον φόβο,να αισθάνεσαι ένοχος,να νομίζεις ότι δεν αξίζεις. Να αγαπάμε τους εχθρούς μας,αλλά να μη κάνουμε συμμαχία μαζί τους.Εμείς θα διαλέγουμε τους εχθρούς μας και όχι αντίστροφα.Όπως το ίδιο και με τους φίλους.Και μπορεί να υπάρξει αρμονία αν όλοι μπορέσουμε να αντιληφθούμε και να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα του άλλου.

Xαμογελαστό το χελιδόνι σιγοτραγούσησε.. Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών.Πάνω τους έχετε καρφώσει σιδερένια μανταλάκια(ταμπέλες) με τις ενοχές σας.Κάνουν ότι λάχει. Ταξιδέυουν οι φίλοι μου, γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.

Και χαμογελαστά το χελιδόνι πέταξε μακριά..

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Smells like 20 χρόνια


Οι Nirvana κυκλοφορόρησαν σαν χτες το άλμπουμ «Nevermind», που τους εκτόξευσε στην κορυφή του εναλλακτικού ροκ το 1991.

Το άλμπουμ Nevermind  κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου 1991 από την GeffenRecords. Αυτό ήταν το πιο δημοφιλές άλμπουμ των  Νιρβάνα . Τα πρώτα 20.000CDs έπρεπε κανονικά να έχουν ένα κρυφό τραγούδι το οποίο ονομάστηκε  "Endless Νameless”, αλλά εν τέλει  τα επόμενα 50.000 CDs είχαν αυτό το κρυφό κομμάτι..Το τραγούδι υπάρχει ακόμη στο gold disk τους.



Το μωρό στο εξώφυλλο είναι ο Spencer Eldon. Ήταν τεσσάρων μηνών όταν ηφωτογραφία τραβήχτηκε.

Ο τίτλος του smells like teen spirit προήλθε από όταν ο Kurt και μια φίλη του όταν είχαν μια συζήτηση σχετικά με την  εφηβική επανάσταση. Άργότερα η φίλη του Kurt έγραψε στον τοίχο.. «Kurt smells like teen spirit.." O  Kurt απο αυτό εμπνεύστηκε το κομμάτι και  σκέφτηκε ότι το τραγούδι  θα μπορούσε να μιλάει για κάποιο  είδος ατόμου που θα  δίνει κίνητρο για μια  έφηβική εξέγερση.Και  έτσι έγραψε το κομμάτι.. Η φίλη του απλά υπέθεσε οτι ο Κurt είχε στη πραγματικότητα μυρίσει το αποσμητικό και έτσι εμπέυστηκε το κομμάτι  αλλα ο Kurt δεν  το είχε μυρίσει ή χρησιμοποιήσει.

 Και τώρα η ερμηνεία των κομματιών του Νevermind..

1. Smells like teen spirit: Μια επίθεση κατά της απάθειας της γενιάς τους. Κυρίως της εφηβικής γενιάς τους.

2. In Bloom: Mία επίθεση στα παιδιά  που ακούνε συγκεκριμένη μουσική για λάθος λόγο ή χωρίς λόγο. Φανταστείτε  μάτσο παιδιά που θεωρούνται δημοφιλή και επιβάλονται στους αλλους  που δεν είναι τόσο δημοφιλείς, να τραγουδάνε Νirvana  αλλά να μην έχουν ιδέα τί τραγουδάνε..

3. Come as you are: Ένα τραγούδι γεμάτο αντιφάσεις  σχετικά με το πώς δρούμε  σε σχέση με το πώς σκεφτόμαστε ότι η κοινωνία πιστέυει ότι πρέπει να δράσουμε.

4. Breed: Για όσους  μεγαλώνουν  και παραμένουν παγιδευμένοι στη μεσαία τάξη της Αμερικής.

5. Lithium: Μια αφήγηση πρώτου προσώπου για μια νευρική κρίση. Μια ωδή στην αποσύνδεση..

6. Polly:  Με βάση τη πραγματική απαγωγή  ενός 14χρονου κοριτσιού και τα βασανιστήρια που υπέστη.

7. Τerritorial Pissings: Πολυθεματικό τραγούδι που επιτίθεται στους μάτσο άνδρες.

8. Drain you:  Ένα τραγούδι για την απλή και καθαρή αγάπη.

9. Lounge Act:  Ένα τραγούδι του να έχεις ένα συγκεκριμένο όραμα και να πνίγεται μέσα στη  σχέση σου.

10. Stay away: Το κομμάτι  εναντιώνεται σε οποιαδήποτε κομφορμιστική κλίκα.

11. On a plain:  Το κομμάτι μιλάει και αυτό για πολλαπλά θέματα και ένα εκ αυτών, την ποίηση.

12. Something in the way:  Ένα τραγούδι για την εμπειρία του Kurt να ζεί κάτω απο μια γέφυρα όταν τον έδιωξαν απο το σπίτι.  Το τραγούδι περιγράφει τη μοναξιά, του να είσαι διωγμένος.

13. Endless Nameless : To κρυφό τραγούδι που λέγαμε.  Αρχικά ήθελαν να το ονομάσουν ήταν “The Jam Noise” Το κομμάτι  ήταν πειραματικό. Αν το Lithium δεν τους πήγαινε καλά, θα χρησιμοποιούσαν αυτό.

Τέλος, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της κυκλοφορίας του Nevermind,   στα charts της Αμερικής του Καναδά και της Σουηδίας το άλμπουμ ήταν στο νούμερο 1.

Χρόνια πολλά Nevermind ή αλλιώς Ποτε μυαλό!

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Kατσαρίδα νέας γενιάς..!



Η κατσαρίδα.. νέας γενιάς!

Το εξωφρενικό, ντανταϊστικό μιούζικαλ (δρόμου), «Κατσαρίδα», του Βασίλη Μαυρογεωργίου φιλοξενήθηκε στις 17/9/2011 στο Κηποθέατρο Παπάγου.. και ευτυχώς έτυχε να ήμουν εκεί για να παρακολουθήσω αυτό το εξαιρετικό θεατρικό-μιούζικαλ.

Αλήθεια, τι πραγματεύεται τέλος πάντων αυτό το έργο; Την ιστορία μιας μικρής κόκκινης κατσαρίδας που ξεκίνησε να πραγματοποιήσει τα πιο τρελά της όνειρα κι έζησε μια γοητευτική περιπέτεια στην προσπάθειά της να φθάσει στο φεγγάρι. Περιπλανήθηκε στους υπονόμους και σε αφιλόξενους δρόμους, διέσχισε ωκεανούς, τραγούδησε και χόρεψε μέσα σε αεραγωγούς, χωρίς ποτέ να χάσει την πίστη στο όνειρό της...
Οι ίδιοι οι δημιουργοί της μιλούν για αυτό: «Το αγαπάμε και οι δύο πολύ αυτό το έργο», λέει ο Μαυρογεωργίου ενώ και ο Γάκης (που κέρδισε και το Θεατρικό Βραβείο Δημήτρης Χορν 2006 για τη συγκεκριμένη ερμηνεία) αναρωτιέται «πως θα είναι να παίζουμε την "Κατσαρίδα" όταν γίνουμε εξήντα χρόνων...».

Με περισσότερες από πεντακόσιες παραστάσεις στον ενεργητικό της, έχοντας περιοδεύσει ανά την Ελλάδα, με τρεις διαφορετικές διανομές, η δουλειά με την οποία μας συστήθηκαν ο Βασίλης Μαυρογεωργίου (κείμενο-σκηνοθεσία) και ο Κώστας Γάκης (μουσική) αναγγέλλει ότι ολοκληρώνει τον εξαετή κύκλο της ζωής της. Και όμως η κατσαρίδα άντεξε. Και από ό,τι επιβεβαιώνει, τόσο ο χρόνος όσο και η επιτυχία της «Κατσαρίδας», δικαιώθηκε απολύτως. Δικαιώθηκε και δικαιώνεται δια μέσου των αιώνων όπως ακριβώς και το έντομο..

Kαι τώρα ας συσχετίσουμε λίγο το έργο με τη κοινή πραγματικότητα. Με τη νέα ελληνική  τάξη(ή μήπως αταξία;) Ποιοί είμαστε κατσαρίδες; Άραγε μόνο εμείς σαν κοινωνία ή και οι υφισταμένοι “κλεπτουργοί” της; (με άλλα λόγια, οι πολιτικοί.) Για να δούμε, αν και οι μεν και δε δεν είμαστε ανθεκτικοί στα πάντα.. ούτε στο έσχατο σε μια πυρηνική ή έστω πολιτική έκρηξη του σύμπαντος που μας ανέχεται..ακόμη.


Εν αρχεί.. πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας εντομοκτόνο για να εξολοθρεύσουμε αυτό που σιχαινόμαστε; Για μας αυτό που σιχαινόμαστε μπορεί να είναι η αδικία, οι φόροι, το να ξεπληρώνουμε τα χρεωμένα άλλων, το να είμαστε υποχείριο και υποκινούμενοι σαν μαρνιονέτες στο μεθοδευμένο λάθος που λέγεται Ευρωπαική Ένωση. Οι “μεγάλες” κατσαρίδες- πολιτικοί μπορεί να σιχαίνονται εμάς.. γιατί η τσατσάρα τους  μας ξεμάλλιασε και ο κόμπος έφτασε στο χτένι του..Μας σιχαίνονται γιατί δεν έχουν περιθώρια για άλλες μίζες,για άλλα σκάνδαλα,για άλλη κοροιδία και φυσικά γιατί πλέον έχουν χάσει το προτέρημα να έχουν σιγουριά για το ποιός απο αυτούς θα κερδίσει ξανά την έδρα της κυβέρνησης για να μας δουλεύει με τη βοήθεια της τηλεόρασης και να υπόσχεται οτι όλα θα πάνε καλύτερα προς... το χειρότερο.


Και  ας επιστρέψουμε.. ενα αυτοσχέδιο εντομοκτόνο είναι να ανακατέψουμε μέρη μαγειρικής σόδας και ζάχαρης άχνης. Φυσικά για τη πραγματικότητα που διαδραματίζουμε  τώρα τη ζάχαρη άχνη την γλύφουν και απολαμβάνουν οι “μεγάλες” κατσαρίδες εις βαρος όλων εμάς. Εμείς τρώμε τη μαγειρική σόδα για να φουσκώσουμε απο τα πεπραγμένα τους και αμέσως μετά να χωνέψουμε τα όσα έφαγαν εκείνοι.


Οι κατσαρίδες μισούν την γεύση της δάφνης. Αυτό αντιπροσωπέυει περισσότερο εμάς, τη κοινωνία καθως μισούμε τη δόξα των άλλων κατσαρίδων.. Τα φύλλα της δάφνης συμβολίζουν,την δόξα.. τον θρίαμβο. Αυτά που εμείς τα δίνουμε στους πολιτικούς μας για να μπορούμε αργότερα να μισούμε τη γέυση της δόξας που τους χαρίσαμε για να μας εκμεταλεύονται.


Οι κατσαριδες ειναι τρομερα ανθεκτικες, και δημιουργούν ευκολα ανοσια σε πολλα χημικα. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει και στα δύο είδη κατσαρίδων.. Πρώτα πόλλα για εμάς τις μικρές κατσαρίδες που μπορούμε να αντέξουμε τόνους χημικά ληγμένα ή μη.Τα λεγόμενα δακρυγόνα για καταστολή της όποιας διαμαρτυρίας μας αλλά και για τα τσιράκια των μεγάλων κατσαρίδων(ή αλλιως αστυνομία) που μπορούν με σχετική ευκολία να αντιστέκονται σε χημικές μολότοφ.Του μπουκαλιού της εξέργεσης,της διαμαρτυρίας, της βόμβας που αν ήταν φωνή θα έλεγε οτι  πρέπει να αντισταθούμε για να αλλάξουν τα πράγματα…έστω και λίγο.


Η κατσαρίδα στο όνειρο τώρα..Αν δεις στον ύπνο σου ότι σκότωσες κατσαρίδα σημαίνει ότι θα απαλλάγεις από προβλήματα που σε βασανιζαν εδώ και καιρό..Δεν ξέρω με ποιό ακριβώς τρόπο θα μπορούσε να γίνει εφικτό.Αν όχι να τους σκοτώσουμε κυριολεκτίκα,τότε μεταφορικά.. να μην τους ξανα ψηφίσουμε ποτέ. Αν δεις κατσαρίδες πάνω σου σημαίνει ότι ψευδείς  κατηγορίες εναντίον σου θα απορριφθούν. Στην δεύτερη αυτή περίπτωση θα έπρεπε να θα έπρεπε κυριολεκτικά σε όλους τους πολιτικούς ενώ κοιμούνται να τους πετάξουμε κατσαρίδες στη πραγματικότητα. Στη πραγματικότητα όμως και όχι στο όνειρο για να μην μπορούν να απορριφθούν οι κατηγορίες. Αν δεις κατσαρίδες πάνω σε τρόφιμα όμως θα πρέπει να προσέχεις γιατί  ατυχήματα μπορούν να συμβούν.. Αυτή η τρίτη περίπτωση θα μπορούσε να σημαίνει να μην τους αφήσουμε άλλο να παίξουν με τα λεφτά μας για να μη τα χάσουμε  ή αλλιως να μην αφήσουμε τα εναπομείναντα που έχουμε, να τα φάνε αυτoί για επιδόρπιο..


Τα Βλαττοειδή(κατσαρίδες) είναι παμφάγα. Μερικά είδη μπορούν να επιβιώνουν σε μακρές περιόδους πείνας. Για την Perplaneta americana αναφέρονται 42 μέρες χωρίς τροφή και νερό.Χωρίς τροφή μπορούν να επιβιώνουν μερικούς μήνες.. Ας μην επιτρέψουμε όμως να αντέξουμε χρόνια αυτή τη κατάσταση..Να πείναμε,να διψάμε γιατί το θέλησαν.


Λενε τι οι κατσαρίδες είναι καννίβαλες.. Όταν κάποια ψοφίσει, οι υπόλοιπες την τρώνε. Έστω λοιπόν οτι έτσι είναι.. Θα είμαστε η Τέζα ή η Τερέζα; Οι θύτες ή τα θύματα; Για να δούμε...


Εν κατακλείδι, το 2008 Ρώσοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι τα έντομα αυτά έχουν την ιδιότητα να είναι πιο ανθεκτικά όταν έχουν συλληφθεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.. Έλλειψη βαρύτητας μπορεί να σημαίνει και στη σελήνη όπως κατάφερε να πάει και η μίκρη κατσαρίδα του θεατρικού.. Το θέμα είναι ποιο απο τα δύο είδη κατσαρίδων, των ισχυρών ή των μη, θα έχουν την επιμονή και τη πίστη να κάνουν το όνειρο τους.. πραγματικότητα.;













Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Illuminati card game.. Η προφητική Νέα Τάξη των Πραγμάτων;


Illuminati (πληθυντικός της Λατινικής Illuminatus (φωτισμένη) είναι ένα όνομα που παραπέμπει σε διάφορες ομάδες. Ιστορικά, αναφέρεται συγκεκριμένα στην Βαυαρία. Ιδρύθηκε την 1η Μαΐου 1776. Στην εποχή μας χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε μια (υποτιθέμενη) συνωμοτική οργάνωση η οποία δρα ως μια σκιώδη δύναμη πίσω από πολλές κυβερνήσεις. Πολλοί πιστεύουν ότι οι Illuminati είναι οι εγκέφαλοι πίσω από τα γεγονότα που θα οδηγήσουν στη δημιουργία μιας τέτοιας Νέας Τάξης Πραγμάτων.


Στις αρχές της δεκαετίας του '80 κυκλοφόρησε το αμφιλεγόμενο παιχνίδι καρτών Illuminati. Το φαινομενικά αθώο όμως αυτό παιχνίδι θα αποτελούσε τον "προφήτη" και "προπομπό" πολλών κακών που θα στοίχειωναν την ανθρωπότητα μόλις λίγα χρόνια μετά.
Ανάμεσα στις "προβλέψεις" περιλαμβάνεται η κατάρριψη των δίδυμων πύργων την 9-11-2001, η επίθεση στο Αμερικανικό Πεντάγωνο, ο τρόμος του Η1Ν1 και των εμβολιασμών για την υποτιθέμενη αντιμετώπισή του, την οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε από την διαρροή πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού, κ.α.
Οι κάρτες του παιχνιδιού έχουν αποτελέσει πλέον τη "Βίβλο" των καταστροφολόγων και αντικείμενο εκτενών συζητήσεων και εικασιών.

Μία κάρτα που είχε προβληματίσει ιδιαίτερα είναι αυτή που απεικονίζει ένα ρολόι στην κορυφή πύργου που κατακρημνίζεται στο έντρομο πλήθος.
Όλοι υποθέταμε ότι η κάρτα αυτή απεικόνιζε το Big Ben του Λονδίνου και περιμέναμε τη στιγμή που θα γινόταν το "χτύπημα", με πιο πιθανή την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012.
Όμως, σήμερα διαπιστώνουμε ότι συγκεκριμένη κάρτα αναφέρεται στο Wako Tower Clock στην περιοχή Ginza στην Ιαπωνία. Και με μία πιο κοντινή ματιά διαπιστώνουμε ότι το πλήθος αποτελείται από Ασιάτες και όχι Καυκάσιους.

Η εταιρεία SJG που έχει τα αρχικά του δημιουργού του συγκεκριμένου παιχνιδιού Steve Jackson και το G σημαίνει Games.

Ο Steve Jackson γεννήθηκε το 1953. Δούλεψε αρχικά στις εταιρείες Metagaming Concepts designing such games as Ogre και στην The Fantasy Trip. Το 1980 ίδρυσε την δική του εταιρεία SJG. Το 1990 Αμερικάνικες Μυστικές Υπηρεσίες, έκαναν έφοδο στα γραφεία της εταιρείας για έρευνα που ποτέ δεν αποκαλύφθηκε για ποιον ακριβώς λόγο έγινε. Ίδρυσε στη συνέχεια την Electronic Frontier Foundation για να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα. Φυσικά οι μυστικές υπηρεσίες δεν βρήκαν κάτι μεμπτό στην εταιρεία του…

Μένουμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Η ιδέα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1981 και παρουσιάστηκε την άνοιξη του 1982 ασπρόμαυρο αρχικά.

Επανεκδόθηκε έγχρωμο αργότερα και σήμερα αποτελείται από το βασικό κορμό και τρεις επεκτάσεις. Λογικό είναι σήμερα, να έχει κάποιες αλλαγές σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό.

Παίζεται από 2-8 παίκτες αν και μας προτείνεται ότι ο καλύτερος συνδυασμός γίνεται όταν παίζουν 4-6 και η διάρκεια του είναι από 1-6 ώρες.

Υπάρχουν συνολικά πάνω από 300 επίσημες κάρτες μέσα από τις επανεκδόσεις του παιχνιδιού. Ο κάθε παίκτης παίρνει έναν ρόλο και και εκπροσωπεί έναν «φορέα» όπως η CIA, η διεθνής κουμμουνιστική συνομωσία κλπ. Κάθε ομάδα έχει συγκεκριμένη δύναμη, αξία και στόχους. Οι κάρτες, κατά την εταιρεία, είναι αστείες και περιέχουν θεωρίες συνομωσίας αλλά και κάποια απροσδόκητα φαινόμενα και περιστατικά.

Ο στόχος του παίκτη είναι να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο μέσω των καρτών και να καταστρέψει τους υπόλοιπους, ελέγχοντας τους. Για να το πετύχει αυτό, μπορεί ακόμα και να εξαπατήσει τους υπόλοιπους, είναι θεμιτό από τους κανόνες του παιχνιδιού!

Υπάρχουν Φανατικοί παίκτες και ομάδες παικτών που ασχολούνται με το παιχνίδι και διαδικτυακά.

Και τώρα ας δούμε μερικές απο τις ήδη προφητικές κάρτες illuminati..

Στη συγκεκριμένη κάρτα φαίνεται ολοφάνερα η τρομοκρατική (;) επίθεση των δίδυμων πύργων στις 9/11. Ας σημειωθεί ότι το 11 είναι το νούμερο των illuminati.














 Η επίθεση στο Πεντάγωνο. Επίσης κάτι μας θυμίζει..
















Kill for peace.. Η κάρτα δείχνει επίσης μια ιστορία που έπεται να γίνει.. Διαδηλωτές, ας τους πούμε Αγανακτισμένους.. Αιμόφυρτοι μπάτσοι..

Απλά το παιχνίδι.. συνεχίζεται...

Οι 4 εποχές του Σαλβαντόρ Νταλί

Μέσα απο το κατώφλι μιας παλιάς ισπανικής πόρτας στο Καδάκες της Ισπανίας μπαίνοντας έβλεπες εναν χώρο γεμάτο απο βιβλία και σκόρπια ετερόκλιτα και παλιά αντικείμενα.Παντού γύρω δέσποζαν κούκλες για βιτρίνες, το μοντέλο ενος γιγαντιαίου μορίου, βενετσιάνικες μάσκες, ένα γύψινο ομοίωμα του Ερμή του Πραξιτέλη μασκαρεμένο με μια προσωπίδα ξιφασκίας. Στην άκρη σωρός απο χρώματα, πινέλα, κάρβουνα και μουσαμάδες. Και κάπου στη μέση το καβαλέτο του. Μέσα σε αυτό το ατελιέ ο Νταλί ζωγράφισε τον σουρεαλισμό μέσα απο τις παραληρηματικές ιδέες και τις εμμονές του. Ο άνθρωπος με το μουστάκι που θύμιζε κεραίες, μίλούσε για τις εμμονές του με αγγέλους, για τη σύγχυση των φύλων, για τον τρόμο του για το στήθος, τον φόβο του για τον γυναικείο κόλπο και τα αφροδίσια νοσήματα.

Φθινόπωρο
Το Φθινόπωρο του Νταλί ήταν το Παρίσι με την «αυλή» του στο αγαπημένο του μαγαζί, που ήταν γεμάτο με βαλσαμωμένα ζώα, σκελετούς κορκοδείλων,αυγά στρουθοκάμηλου,σαγόνια καρχαρία. Διασκέδαζε με το να παίζει τον ρόλο του βασιλιά που τον περιστοίχιζε η υποταγμένη του «αυλή» . Του άρεσε να περιτρυγιρίζεται απο εκκεντρικές προσωπικότητες που του έκαναν εντύπωση και τους έδινε παρατσούκλια γιατί θεωρούσε οτι τα ονόματα ήταν πολύ πεζά και δυσκολοπρόφερτα.. Στο Παρίσι μιλούσε για το αγαπημένο του ναρκωτικό-το μεταλλικό νερό, για το χρώμα του το μώβ, το χρώμα της Λειτουργίας και των τελετών. Σο Λούβρο με το μπαστούνι του Κόμη Μοντεσκιέ που είχε στη συλλογή του, έδειχνε περιπαιχτικά τον πίνακα της Τζοκόντα. Δεν του άρεσε το διφορούμενο ύφος της και έβλεπε το πρόσωπο της έκφυλο που σε προκαλούσε να πλησιάσεις. Αγαπούσε τις χρυσώσεις, τα μπαστούνια του,τα λουλούδια του- τις αμαρυλλίδες. Ζούσε με έναν τρόπο τελετουργικο.Κάθε μέρα έτρωγε στο ίδιο εστιατόριο, έπαιρνε το τσάι ή το κοκτέιλ του ενώ έλεγε πόσο θαύμαζε την ομορφιά στο ελληνικό ιδεώδες-τον Ερμαφρόδιτο που κατά την γνώμη του ήταν η θεία ύπαρξη.

Χειμώνας
Ο χειμώνας του περνούσε στην Νέα Υόρκη.Ο Νταλί την έλεγε ως την πιο estimulante(ερεθιστική) πόλη του κόσμου.Στη Νέα Υόρκη έβρισκε υπερρεαλιστικό το γαλάζιο του ουρανού που αντανακλούσε στα τζάμια των ασημί κτιρίων.Του άρεσαν οι καπνοί που ξεπηδούσαν απο τα έγκατα της πόλης στη μέση των μισοασκασμένων δρόμων.Λάτρευε που το φώς και η ατμόσφαιρα της του θύμιζαν τον ουρανό της Ολλανδίας. Έπαιρνε το πρωινό του στο ξενοδοχείο παρέα με τις βρώμικες φανέλες του.Όταν έπαιρνε το πρόγευμα του, άφηνε να στάζει ο καφές και το γάλα πάνω στις φανέλες του. Έλεγε πως κάνουν εξαίσιες κηλίδες.Μπορείς καυχιόταν, απάνω τους να δείς γεωγραφικούς χάρτες ή πίνακες εκπληκτικής ομορφιάς. Έτρωγε σε ενα πύργο φτιαγμένο απο πέτρα σχολιάζοντας μια ταπετσαρία που αναπαριστούσε μια Κυρία με έναν Μονόκερο. Ό Νταλί διηγόταν για τους μονόκερους οτι ήταν μυθικά ζώα που συνόδευαν μεσαιωνικές παρθένες και η παρουσία τους ήταν εγγύηση της αγνότητας τους. Αυτό που αγαπούσε περισσότερο ήταν.. να αποβλακώσει κάποιον.

Άνοιξη
Η άνοιξη του Νταλί θαύμαζε την Βαρκελώνη. Μιλούσε για την θεωρία του πάνω στις μυρωδιές. Τις μυρωδιές αγιότητας κάποιων μαρτύρων, μυρωδιές που απόρεαν απο την χημική αντίδραση του εν αποσύνθεσει σώματος. Είχε πειστεί οτι για την σχέση μεταξύ αναθυμιάσεων του ανθρώπινου σώματος και της ηθικής ποιότητας του ατόμου οτι μονάχα οι μυστικιστικές υπάρξεις δεν μύριζαν άσχημα. Παρακολουθούσε ταυρομαχίες και πρόσεχε τα εκτυφλωτικά χρώματα, την πολυτέλεια των κουστουμιών που φοροούσαν οι ταυρομάχοι. Του άρεσε η ευγένεια των αλόγων, το πιτσιλισμένο με αίμα, μαύρο του ταύρου. Έκανε βόλτες σε κακόφημες γειτονιές με μπάρ γεμάτα ναύτες και καμπαρέ. Αγόραζε υλικά για τη ζωγραφική του και αντίκες απο το Καρέ ντε λε πλάγια και διασκέδαζε απο φάλτσες μελωδίες μουσικών. Εμπνέοταν την υλοποίηση των παραληρηματικών του ιδεών στο Μουσείο του στο Φιγκέρας. Ενα αυτοκίνητο γεμάτο ζωντανά σαλιγκάρια, ένα σαλόνι –μπουντουάρ στο σχήμα του προσώπου της Μέι Γουέστ, γιγαντιαία αυγά στη πρόσοψη του μουσείου που θύμιζαν Ντε Κιρίκο.

Καλοκαίρι
Το καλοκαίρι του Νταλί ήταν κοντά στο Καδάκες, κόντα στην γενέτειρα του το Φιγκέρας. Το Καδάκες του θύμιζε την παιδική του ηλικία. Πολύ μικρός κλείστηκε μέσα στον μύλο του Καδάκες για να μάθει να ζωγραφίζει κεράσια.Πολύ γρήγορα κατάλαβε οτι για κάθε κεράσι του χρειαζόταν τρείς πινελιές. Κόκκινη, σκούρα πορφυρή για το σκιασμένο μέρος του φρούτου και λευκή γις την ανταύγεια που το έκανε να γυαλίζει.Περνούσε μικρός ώρες ατελείωτες στον καταρράκτη του χωριού τρώγοντας ψωμί και σοκολάτα. Το σπίτι του στο Πόρτ Λιγκατ του Καδάκες ήταν γεμάτο ελιές και τα σκαλοπάτια του ήταν πνιγμένα στις πικροδάφνες. Έτρωγε αστακό με σοκολάτα, έπαιρνε την σιέστα του, ζωγράφιζε στο ατελιέ του. Ο ήχος του πικ άπ του θύμιζε σαρδέλες μέσα σε καύτο λάδι.Φορούσε τα βρώμικα γυαλιά του που δεν τα καθάριζε ποτέ γιατί έλεγε οτι ήταν όλα πιο όμορφα, θολά. Πίστευε οτι η ζωή είναι πιο ποιητική όταν ζείς με λάθη και αρώματα. Μιλούσε για τις λιμπελούλες, ότι ήταν ζωύφια που εμφανίζουν συμπτώματα αντί-έλξης όπως και οι μύγες και τις θεωρούσε μηχανές του μέλλοντος.


Και ξανάρθε πάλι ο Χειμώνας του Νταλί με το θάνατο της γυναίκας του Γκαλά. Έπεσε σε βαθιά κατάθλψη, πάθαινε νευρικείς κρίσεις, τρέμουλες και διακατέχοταν απο φανταστικούς φόβους. Πάθαινε κρίσεις αληθινής τρέλας ουρλιάζοντας και χειρονομώντας σαν δαιμονισμένος, έπεφτε κάτω ξερός και δεν ήθελε με τίποτα να τον σηκώσουν. Ζητούσε να μείνει αβοήθητος και μόνος. Ζήτησε να ταριχεύσουν τη Γκαλά σε ένα γυάλινο φέρετρο και να την βάλουν μέσα στο σπίτι της στο Πουμπόλ. Αν και το να την ταριχεύσουν ήταν παράνομο, όλοι έκαναν τα στραβά μάτια. Η τρέλα του τον έκανε να αποκηρύξει και ώς πλαστά ορισμένα απο τα εκτεθειμένα έργα του. Με τον χαμό της γυναίκας του το μόνο που τον παρηγορούς πιαε ήταν ένα μικρό ξυλαράκι της Γκαλά που για δεκαετίες το κρατούσε στη τσέπη του για φυλαχτό χωρίς ούτε μια στιγμή να το αποχωριστεί.

Kurt Cobain.. Ένα καταραμένο είδωλο;


Με αφορμή τη χτεσινή μέρα που, αν ζούσε,  θα γιόρταζε τα 44α γενέθλιά του σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον τραγουδιστή των Nirvana, Kurt Cobain
Kurt Cobain.. Ένα καταραμένο είδωλο;
Τί είναι ο έρωτας; Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, μόλις είχε αρχίσει η δεκαετία του ‘90, όπως την έλεγαν τότε..τα σκληρά και τα δύσκολα χρόνια, όπως τα ονόμασαν αργότερα. Ο Homer. B Alienson, μια ανθρώπινη ύπαρξη που είχε ήδη ζήσει το μισό του προσδοκώμενου όρου ζωής, βρέθηκε στο κατώφλι της δεκαετίας με ένα ερώτημα να βασανίζει ξαφνικά το μυαλό του: “  Τι είναι ο έρωτας; ”
Ο έρωτας για την μουσικη.. “ Oι στίχοι μου είναι ένας μεγάλος σωρός απο αντιφάσεις. Χωρίζονται στη μέση ανάμεσα στις πολύ ειλικρινείς απόψεις και τα συναισθήματα που έχω  και τις σαρκαστικές και ελπίζω- χιουμοριστικές αντικρούσεις κλισέ και μποέμικων ιδανικών που έχουν εξαντληθεί εδώ και χρόνια.. Εννοώ οτι φαίνεται οτι υπάρχουν  μόνο δύο επιλογές για τους συνθέτες τραγουδιών είτε να είναι θλιμμένοι, τραγικοί οραματιστές σαν τον Morrisey, ή τον Michael Stipe  ή τον Robert Smith, είτε να είναι χαζοί, τρελό λευκό αγόρι, έλα, ας διασκεδάσουμε τα πάντα σαν τους Van Halen ή  όλες αυτές τις άλλες  heavy metal αηδίες.. Εννοώ οτι μου αρέσει να είμαι παθιασμένος και ειλικρινής, αλλά μου αρέσει επίσης  να διασκεδάζω και να κάνω τον βλάκα. Ενωμένοι σπασίκλες. “
Ο μανιοκαταθλιπτικός του έρωτας ..  Είναι γεγονός οτι ο Ηomer B. Alienson  πλησιάζοντας τα δέκα του χρόνια  είχε ήδη γίνει μανιοκαταθλιπτικός σαν όλους εκείνους που έβαζαν τέλος στα βάσανα τους καταπίνοντας παγάκια ή με άλλους ακόμα πιο αποτελεσματικούς τρόπους. Τότε απέκτησε τη συνήθεια να πηγαίνει στα δάση. Πήγαινε την νύχτα όταν η μυρωδιά της βροχής ήταν τόσο έντονη που του έκοβε την ανάσα. Συχνά οι περίπατοι αυτοί  κατέληγαν στο ανάχωμα του ποταμού, άκουγε λίγο απο το νερό καθώς κυλούσε και, όταν ένιωθε να τον έχει διαπεράσει τόσο το κρύο ώστε να αισθάνεται τα κόκκαλα του σαν σκουριασμένα καρφιά απο την υγρασία και την ψύχρα.. ξάπλωνε και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά. Η συνήθεια αυτή έμοιαζε πολύ με την τεχνική που χρησιμοποιούσαν πολλοί απόβλητοι της κοινωνίας για να ξαλαφρώσουν απο το άγχος που τους προκαλούσε η περιθωριοποίηση..
Όταν γνώρισε τον ευατό του.. “Μου αρέσει να παραπονιέμαι και να μην κάνω τίποτα για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Μου αρέσει να κατηγορώ την γενιά των γονιών μου για το ότι έφτασαν τόσο κοντά στην κοινωνική αλλαγή και τότε παραιτήθηκαν έπειτα απο μερικές επιτυχημένες προσπάθειες των μίντια και της κυβέρνησης να καταστρέψουν το κίνημα χρησιμοποιώντας τύπους σαν τον Manson (Charles) και άλλους αντιπροσωπευτικούς  χίπηδες ως παράδειγματα προπαγάνδας για το ότι δεν ήταν τίποτε άλλο απο αντιπατριωτικές, κουμουνιστικές, σατανικές, απάνθρωπες αρρώστιες. Και με τη σειρά τους οι μεταπολεμικές γενιές έγιναν οι υπέρτατοι, κομφορμιστές, γιάπηδες υποκριτές που παράγει μια γενιά..
Μου αρέσει να διεισδύω στους μηχανισμούς  ενός συστήματος προσποιούμενος οτι είμαι ένας απο αυτούς, έτσι ώστε σιγά σιγά  να αρχίσει η σήψη της αυτοκρατορίας απο μέσα.
Μου αρέσει νε δολοφονώ το μικρότερο και το μεγαλύτερο απο τα δύο κακά.
Μου αρέσει να κατηγορώ τον Θεό.
Μου αρέσει η παρήγορη γνώση οτι οι γυναίκες είναι γενικά αντώρερες και εκ φύσεως λιγότερο βίαιες απο  τους άντρες.
Μου αρέσει η παρήγορη γνώση οτι οι αφροαμερικάνοι εφηύραν το rock n roll και όμως επιβραβεύονται ή ανταμείβονται για τα επιτεύγματα τους μόνο όταν συμμορφώνονται με τα πρότυπα του λευκού άντρα..  “
-Με λένε Kurt.
-O Homer σκέφτηκε αυτά που θα έλεγε, ήταν αναγκασμένος για άλλη μια φορά να πεί κάτι. Και είπε : Homer B. Alienson.
Ήταν κάτι που συνέβαινε πολύ σπάνια. Γενικά χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο για να εκμηδενίσει την απόσταση ασφαλείας που υπήρχε ανάμεσα στον ευατό του..
O  έρωτας του για την καταστροφή..  “ Έχεις ποτέ αισθανθεί οτι νοιάζεσαι τόσο πολύ ώστε να θέλεις να σκοτώσεις τα μικρόβια σου;  Ένας μανιοκαταθλιπτικός εθισμένος στην ηρωίνη επιπλέει σε μια ζεστή δεξαμενή στέρησης, τραγουδώντας  Leonard cohen.. Έχω χάσει το μυαλό μου πολλές φορές και το πορτοφόλι μου ακόμη περισσότερες..
Επίτηδες αφήνω τον ευατό μου αφελή και μακριά απο γήινες πληροφορίες επειδή είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγεις τον κορεσμό. Όλα όσα κάνω είναι ενδόμυχα, υποσυνείδητα επειδή δεν μπορείς να εκλογικεύσεις την πνευματικότητα. Δεν μπορώ να μιλήσω, μπορώ μόνο να νιώσω. Ίσως κάποια μέρα μεταμορφωθώ σε Ηelen Keller *  τρυπώντας τα αυτιά μου με ένα μαχαιρί και μετά κόβωντας το λαρύγγι μου.  Εάν θέλετε να μάθετε με τί μοιάζει η ζωή μετά το θάνατο, τότε φορέστε αλεξίπτωτο ανεβείτε σε ένα αεροπλάνο ψηλά μετά απο μια τζούρα οξείδιο του αζώτου και έπειτα πηδήξτε. ‘Η αυτοπυρποληθείτε. “   Έτσι και έκανε..
Ο Kurt Cobain γεννήθηκε σαν σήμερα στις 20 Φεβρουαρίου του 1967 στο Άμπερντιν.
Ο Kurt Cobain έφτιαξε το συκρότημα Νirvana .
Ο Κurt Cobain αιφνιδιαζόταν απο τη βροχή.
Tου άρεσαν τα ζυμαρικά, οι χελώνες, να γράφει και να διαβάζει.
Του άρεσαν οι γάτες και να συντηρεί μια περίφημη στρατιά απο ατλελειες στο πρόσωπο του.
Ο Kurt Cobain είχε έμμονη ιδέα οτι ήταν κοκκαλιάρης και ηλίθιος.
Ο  Kurt Cobain αυτοκτόνησε  στις 5 Απριλίου του 1994 αφήνοντας γράμμα στο φανταστικό του φίλο Homer B. Alienson.
Kάποιοι είπαν οτι ο Κurt Cobain ήταν μια «αρρωστημένη»  ιδιοφυία και άλλοι οτι έφταιγε το καταραμένο του είδωλο..
Εκείνος θα έλεγε..
“ Tώρα πια δεν με διακρίνει το πάθος.. Είναι καλύτερα να καείς μεμιάς παρά να σβήνεις αργά.. “

Φεστιβάλ μικρού μήκους ταινιών Psarokokalo- Συνέντευξη στη διοργανώτρια του


Το 5ο Φεστιβάλ  Ταινιών Μικρού Μήκους της Αθήνας  Psarokokalo πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (7-13 Φεβρουαριου 2011) στις αιθουσες της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και το Nixon με μεγάλη επιτυχία. Περισσότεροι από 2000 θεατές παρακολούθησαν τις προβολές και τις παράλληλες εκδηλώσεις, δημιουργώντας ένα ζωντανό πολιτιστικό πυρήνα στο κέντρο της πόλης.
Η εβδομάδα είχε πλήθος εκδηλώσεων: προβολές ταινιών μικρού μήκους από όλο τον κόσμο, αφιερώματα σε σκηνοθέτες,φεστιβάλ και εθνικές κινηματογραφίες, καθώς και μια σειρά από ενδιαφέρουσες ομιλίες και συζητήσεις μεταξύ αξιόλογων σκηνοθετών,θεωρητικών και επαγγελματιών του κινηματογράφου.
Το βραβείο κοινού απονεμήθηκε στην ταινία μικρού μήκους «STANKA GOESHOME» της  Μάγια Vitkova  απο τη Βουλγαρία.
Εμείς αφού βρεθήκαμε σε δύο μέρες προβολών μικρού μήκους ταινιών καταφέραμε να πάρουμε συνέντευξη από την καλλιτεχνική διοργανώτρια του φεστιβάλ  Psarokokalo Τατιάνα  Κουμούτση.
1.  Πότε ξεκίνησες να διοργανώνεις το Φεστιβάλ ταινιών μηκρού μήκους και γιατι;
«To AISSF Psarokokalo ξεκίνησε από περιέργεια για την Μικρού Μήκους Ταινία τον Φεβρουάριο του 2007 . Είναι μια καθαρά ανεξάρτητη και αυτοχρηματοδοτούμενη προσπάθεια
2. Υπήρχε κάποιο κίνητρο ή ερέθισμα που σε έκανε να αγαπήσεις ή να ασχοληθείς με τον χώρο αυτό;
«Από τότε μέχρι σήμερα, με την λήξη της  5ης  διοργάνωσης  του, έχουμει βάλει στόχο στην προβολή του έργου των νέων κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο και στην ανάδειξη και προώθηση της Ελληνικής μικρού μήκους ταινίας
3. Πιστέυεις οτι οι μικρού μήκους ταινίες έχουν σημαντικές διαφορές απο τις μεγάλου μήκους; Aν ναι, τι σου αρέσει περισσότερο;
«Η μαγεία για τον κάθε ένα είναι διαφορετική. Γιατί προτιμάς ένα διήγημα από ένα μυθιστόρημα;  Κάποιοι ισχυρίζονται ότι απλά το προτιμούν μικρό. Για να ανακαλύψεις την τυχόν μαγεία του πάντως , δεν σου παίρνει πολύ χρόνο!Αρκεί να έχεις ρίξει πρώτα μια γρήγορη ματιά στο Psaro – πρόγραμμα!»
4.  Έχεις ασχοληθεί προσωπικά με τον χώρο;
«Εκτός απο  Καλλιτεχνική διευθύντρια στο festival psarokokalo, εχω εργαστεί  σε μικρού- μεγάλου μήκους, διαφήμιση , όπως και στη τηλεόραση σε παραγωγή  και  β.σκηνοθέτη. Έχω τελειώσει τη Δραματικη σχολή του Εθνικου θεατρου το 2003 και μερικές απο τις μικρές μήκους ταινίες μου είναι το «για μια αγκαλιά» , «Αννούλα» και «Παράδοξο».
5. Ποιό Έλληνα σκηνοθέτη προτιμάς και γιατί; Επίσης ποιά ταινία κατά την άποψη σου  είναι “ταινία-σταθμός” ;
«Η Ελλάδα  είναι μια μικρή σε πληθυσμό χώρα και ο αριθμός των ταινιών που παράγει δεν μπορεί να της δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον παγκόσμιο χάρτη. Έχει όμως ήδη ενταχθεί  και τα δύο- τρία τελευταία χρόνια ακούγεται όλο και περισσότερο.Πολλοί Έλληνες σκηνοθέτες  βραβεύονται ολοένα και περισσότερο στα Διεθνή Φεστιβάλ Μικρού μήκους  όπως ο N. Labot,  Γ. Γρηγοράκης , Κ.Γιαλουριδης , Σ.Εξαρχου κ.α. , χωρίς τυμπανοκρουσίες.  Ταινία που θεωρώ σταθμό είναι το “Τ-shirt” , μικρού μήκους ταινία  στο φεστιβάλ πρόπερσι
6. Η ανταπόκριση του κοινού στο φεστιβάλ ήταν μεγάλη;
«Κάθε χρόνο και καλύτερα και από συμμετοχές και από προσέλευση κόσμου φτου φτου! Η μεγάλη ανταπόκριση του κοινού  στην 5η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Αθήνας  Psarokokalo, μας γεμίζει με αισιοδοξία και δύναμη για την προετοιμασία του επόμενου φεστιβάλ, στα οποία είστε όλοι καλεσμένοι να συμμετέχετε

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Αθήνα: Συναυλία αλληλεγγύης υπέρ της απεργίας πείνας των μεταναστών



Συναυλία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε χθες με σκοπό την άμεση συμπαράσταση στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας που βρίσκονταν στην 16 ημέρα.
Ήμασταν και εμείς εκεί να σιγοτραγουδήσουμε μαζί τους. Καταφέραμε να πάρουμε κάποιες δηλώσεις από τους καλλιτέχνες που τραγούδησαν για τον αγώνα αυτό.
Η Ερώτηση ήταν απλή. Να μας πουν για τη μουσική συμπαράστασή τους και μια κουβέντα για το βράδυ αυτό.
Υπόγεια Ρεύματα : Μας κάλεσε η επιτροπή αλληλεγγύης να κάνουμε μια συναυλία για τους μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας.Tο θεώρησα καθήκον μου να έρθω, γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα βάλουν τη ζωή τους μπροστά στο βωμό ενός αξιοπρεπή αγώνα. Κακοποιήθηκαν από την επίσημη δημοσιογραφία, αφού οι δηοσιογράφοι κάθησαν προσοχή στα κυβερνητικά μέτρα, καθώς έχουν άμεσα συμφέροντα με την κυβέρνηση. Στοχοποίησαν φτωχούς εργάτες και στην ουσία τούς συκοφάντησαν και τους απείλησαν λέγοντάς τους «πηγαίνετε να πεθάνετε αλλού και όχι στη Nομική». Εγώ με τα τραγούδια μου θέλησα να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για την κατάσταση.

Δημήτρης Πουλικάκος: “Να είναι καλά οι άνθρωποι. Εμείς πρέπει να χρησιμοποιούμε λίγο το μυαλουδάκι μας. Το Ηeil Hitler είναι η εύκολη λύση. Όπως χρησιμοποιούμε τα ποδαράκια μας, έτσι πρέπει να χρησιμοποιoύμε και το μυαλουδάκι μας. “

Στάθης Δρογώσης: Δεν μου αρέσει να χειρίζονται το θέμα των μεταναστών διάφοροι επιτήδιοι ανεξαρτήτου προέλευσης, είτε αριστερά, είτε ακροδεξιά, και να γίνονται μπαλάκι για τα κομματικά τους συμφέροντα. Είμαι πολύ κοντά στους μετανάστες, είναι πολύ σεβαστά τα δικαιώματά τους και μακάρι αυτή η χώρα να έχει την υποδομή να αντεπεξέλθει. “

Φοίβος Δεληβοριάs : Εγώ συγκινήθηκα σήμερα γιατί είχε πολύ κόσμο, παρόλο αυτό που έχει γίνει από τις εφημερίδες και τα κανάλια, που λένε ότι είναι υποκινούμενα. Bγαίνει και ο κόσμος με μικροαστικές φοβίες, μέχρι και το άσυλο επικαλέστηκαν… Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι που φτάνουν μέχρι το θάνατο είναι υποκινούμενοι. “

Δηλώσεις μεταναστών στη συναυλία: “ Ευχόμαστε να είστε δίπλα μας κάθε μέρα. Τόσες απειλές κάθε μέρα για να σταματήσουμε την απεργία. Εμείς απαντάμε σε αυτό πως δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χάσει 6-7 κιλά ο καθένας. Νερό και ζάχαρη από σήμερα, το τσάι κόπηκε χθες. Δεν θα σταματήσουμε. Είτε θα πεθάνουμε, είτε θα πάρουμε τα δικαιώματά μας.