Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Smells like 20 χρόνια


Οι Nirvana κυκλοφορόρησαν σαν χτες το άλμπουμ «Nevermind», που τους εκτόξευσε στην κορυφή του εναλλακτικού ροκ το 1991.

Το άλμπουμ Nevermind  κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου 1991 από την GeffenRecords. Αυτό ήταν το πιο δημοφιλές άλμπουμ των  Νιρβάνα . Τα πρώτα 20.000CDs έπρεπε κανονικά να έχουν ένα κρυφό τραγούδι το οποίο ονομάστηκε  "Endless Νameless”, αλλά εν τέλει  τα επόμενα 50.000 CDs είχαν αυτό το κρυφό κομμάτι..Το τραγούδι υπάρχει ακόμη στο gold disk τους.



Το μωρό στο εξώφυλλο είναι ο Spencer Eldon. Ήταν τεσσάρων μηνών όταν ηφωτογραφία τραβήχτηκε.

Ο τίτλος του smells like teen spirit προήλθε από όταν ο Kurt και μια φίλη του όταν είχαν μια συζήτηση σχετικά με την  εφηβική επανάσταση. Άργότερα η φίλη του Kurt έγραψε στον τοίχο.. «Kurt smells like teen spirit.." O  Kurt απο αυτό εμπνεύστηκε το κομμάτι και  σκέφτηκε ότι το τραγούδι  θα μπορούσε να μιλάει για κάποιο  είδος ατόμου που θα  δίνει κίνητρο για μια  έφηβική εξέγερση.Και  έτσι έγραψε το κομμάτι.. Η φίλη του απλά υπέθεσε οτι ο Κurt είχε στη πραγματικότητα μυρίσει το αποσμητικό και έτσι εμπέυστηκε το κομμάτι  αλλα ο Kurt δεν  το είχε μυρίσει ή χρησιμοποιήσει.

 Και τώρα η ερμηνεία των κομματιών του Νevermind..

1. Smells like teen spirit: Μια επίθεση κατά της απάθειας της γενιάς τους. Κυρίως της εφηβικής γενιάς τους.

2. In Bloom: Mία επίθεση στα παιδιά  που ακούνε συγκεκριμένη μουσική για λάθος λόγο ή χωρίς λόγο. Φανταστείτε  μάτσο παιδιά που θεωρούνται δημοφιλή και επιβάλονται στους αλλους  που δεν είναι τόσο δημοφιλείς, να τραγουδάνε Νirvana  αλλά να μην έχουν ιδέα τί τραγουδάνε..

3. Come as you are: Ένα τραγούδι γεμάτο αντιφάσεις  σχετικά με το πώς δρούμε  σε σχέση με το πώς σκεφτόμαστε ότι η κοινωνία πιστέυει ότι πρέπει να δράσουμε.

4. Breed: Για όσους  μεγαλώνουν  και παραμένουν παγιδευμένοι στη μεσαία τάξη της Αμερικής.

5. Lithium: Μια αφήγηση πρώτου προσώπου για μια νευρική κρίση. Μια ωδή στην αποσύνδεση..

6. Polly:  Με βάση τη πραγματική απαγωγή  ενός 14χρονου κοριτσιού και τα βασανιστήρια που υπέστη.

7. Τerritorial Pissings: Πολυθεματικό τραγούδι που επιτίθεται στους μάτσο άνδρες.

8. Drain you:  Ένα τραγούδι για την απλή και καθαρή αγάπη.

9. Lounge Act:  Ένα τραγούδι του να έχεις ένα συγκεκριμένο όραμα και να πνίγεται μέσα στη  σχέση σου.

10. Stay away: Το κομμάτι  εναντιώνεται σε οποιαδήποτε κομφορμιστική κλίκα.

11. On a plain:  Το κομμάτι μιλάει και αυτό για πολλαπλά θέματα και ένα εκ αυτών, την ποίηση.

12. Something in the way:  Ένα τραγούδι για την εμπειρία του Kurt να ζεί κάτω απο μια γέφυρα όταν τον έδιωξαν απο το σπίτι.  Το τραγούδι περιγράφει τη μοναξιά, του να είσαι διωγμένος.

13. Endless Nameless : To κρυφό τραγούδι που λέγαμε.  Αρχικά ήθελαν να το ονομάσουν ήταν “The Jam Noise” Το κομμάτι  ήταν πειραματικό. Αν το Lithium δεν τους πήγαινε καλά, θα χρησιμοποιούσαν αυτό.

Τέλος, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια της κυκλοφορίας του Nevermind,   στα charts της Αμερικής του Καναδά και της Σουηδίας το άλμπουμ ήταν στο νούμερο 1.

Χρόνια πολλά Nevermind ή αλλιώς Ποτε μυαλό!

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Kατσαρίδα νέας γενιάς..!



Η κατσαρίδα.. νέας γενιάς!

Το εξωφρενικό, ντανταϊστικό μιούζικαλ (δρόμου), «Κατσαρίδα», του Βασίλη Μαυρογεωργίου φιλοξενήθηκε στις 17/9/2011 στο Κηποθέατρο Παπάγου.. και ευτυχώς έτυχε να ήμουν εκεί για να παρακολουθήσω αυτό το εξαιρετικό θεατρικό-μιούζικαλ.

Αλήθεια, τι πραγματεύεται τέλος πάντων αυτό το έργο; Την ιστορία μιας μικρής κόκκινης κατσαρίδας που ξεκίνησε να πραγματοποιήσει τα πιο τρελά της όνειρα κι έζησε μια γοητευτική περιπέτεια στην προσπάθειά της να φθάσει στο φεγγάρι. Περιπλανήθηκε στους υπονόμους και σε αφιλόξενους δρόμους, διέσχισε ωκεανούς, τραγούδησε και χόρεψε μέσα σε αεραγωγούς, χωρίς ποτέ να χάσει την πίστη στο όνειρό της...
Οι ίδιοι οι δημιουργοί της μιλούν για αυτό: «Το αγαπάμε και οι δύο πολύ αυτό το έργο», λέει ο Μαυρογεωργίου ενώ και ο Γάκης (που κέρδισε και το Θεατρικό Βραβείο Δημήτρης Χορν 2006 για τη συγκεκριμένη ερμηνεία) αναρωτιέται «πως θα είναι να παίζουμε την "Κατσαρίδα" όταν γίνουμε εξήντα χρόνων...».

Με περισσότερες από πεντακόσιες παραστάσεις στον ενεργητικό της, έχοντας περιοδεύσει ανά την Ελλάδα, με τρεις διαφορετικές διανομές, η δουλειά με την οποία μας συστήθηκαν ο Βασίλης Μαυρογεωργίου (κείμενο-σκηνοθεσία) και ο Κώστας Γάκης (μουσική) αναγγέλλει ότι ολοκληρώνει τον εξαετή κύκλο της ζωής της. Και όμως η κατσαρίδα άντεξε. Και από ό,τι επιβεβαιώνει, τόσο ο χρόνος όσο και η επιτυχία της «Κατσαρίδας», δικαιώθηκε απολύτως. Δικαιώθηκε και δικαιώνεται δια μέσου των αιώνων όπως ακριβώς και το έντομο..

Kαι τώρα ας συσχετίσουμε λίγο το έργο με τη κοινή πραγματικότητα. Με τη νέα ελληνική  τάξη(ή μήπως αταξία;) Ποιοί είμαστε κατσαρίδες; Άραγε μόνο εμείς σαν κοινωνία ή και οι υφισταμένοι “κλεπτουργοί” της; (με άλλα λόγια, οι πολιτικοί.) Για να δούμε, αν και οι μεν και δε δεν είμαστε ανθεκτικοί στα πάντα.. ούτε στο έσχατο σε μια πυρηνική ή έστω πολιτική έκρηξη του σύμπαντος που μας ανέχεται..ακόμη.


Εν αρχεί.. πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας εντομοκτόνο για να εξολοθρεύσουμε αυτό που σιχαινόμαστε; Για μας αυτό που σιχαινόμαστε μπορεί να είναι η αδικία, οι φόροι, το να ξεπληρώνουμε τα χρεωμένα άλλων, το να είμαστε υποχείριο και υποκινούμενοι σαν μαρνιονέτες στο μεθοδευμένο λάθος που λέγεται Ευρωπαική Ένωση. Οι “μεγάλες” κατσαρίδες- πολιτικοί μπορεί να σιχαίνονται εμάς.. γιατί η τσατσάρα τους  μας ξεμάλλιασε και ο κόμπος έφτασε στο χτένι του..Μας σιχαίνονται γιατί δεν έχουν περιθώρια για άλλες μίζες,για άλλα σκάνδαλα,για άλλη κοροιδία και φυσικά γιατί πλέον έχουν χάσει το προτέρημα να έχουν σιγουριά για το ποιός απο αυτούς θα κερδίσει ξανά την έδρα της κυβέρνησης για να μας δουλεύει με τη βοήθεια της τηλεόρασης και να υπόσχεται οτι όλα θα πάνε καλύτερα προς... το χειρότερο.


Και  ας επιστρέψουμε.. ενα αυτοσχέδιο εντομοκτόνο είναι να ανακατέψουμε μέρη μαγειρικής σόδας και ζάχαρης άχνης. Φυσικά για τη πραγματικότητα που διαδραματίζουμε  τώρα τη ζάχαρη άχνη την γλύφουν και απολαμβάνουν οι “μεγάλες” κατσαρίδες εις βαρος όλων εμάς. Εμείς τρώμε τη μαγειρική σόδα για να φουσκώσουμε απο τα πεπραγμένα τους και αμέσως μετά να χωνέψουμε τα όσα έφαγαν εκείνοι.


Οι κατσαρίδες μισούν την γεύση της δάφνης. Αυτό αντιπροσωπέυει περισσότερο εμάς, τη κοινωνία καθως μισούμε τη δόξα των άλλων κατσαρίδων.. Τα φύλλα της δάφνης συμβολίζουν,την δόξα.. τον θρίαμβο. Αυτά που εμείς τα δίνουμε στους πολιτικούς μας για να μπορούμε αργότερα να μισούμε τη γέυση της δόξας που τους χαρίσαμε για να μας εκμεταλεύονται.


Οι κατσαριδες ειναι τρομερα ανθεκτικες, και δημιουργούν ευκολα ανοσια σε πολλα χημικα. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει και στα δύο είδη κατσαρίδων.. Πρώτα πόλλα για εμάς τις μικρές κατσαρίδες που μπορούμε να αντέξουμε τόνους χημικά ληγμένα ή μη.Τα λεγόμενα δακρυγόνα για καταστολή της όποιας διαμαρτυρίας μας αλλά και για τα τσιράκια των μεγάλων κατσαρίδων(ή αλλιως αστυνομία) που μπορούν με σχετική ευκολία να αντιστέκονται σε χημικές μολότοφ.Του μπουκαλιού της εξέργεσης,της διαμαρτυρίας, της βόμβας που αν ήταν φωνή θα έλεγε οτι  πρέπει να αντισταθούμε για να αλλάξουν τα πράγματα…έστω και λίγο.


Η κατσαρίδα στο όνειρο τώρα..Αν δεις στον ύπνο σου ότι σκότωσες κατσαρίδα σημαίνει ότι θα απαλλάγεις από προβλήματα που σε βασανιζαν εδώ και καιρό..Δεν ξέρω με ποιό ακριβώς τρόπο θα μπορούσε να γίνει εφικτό.Αν όχι να τους σκοτώσουμε κυριολεκτίκα,τότε μεταφορικά.. να μην τους ξανα ψηφίσουμε ποτέ. Αν δεις κατσαρίδες πάνω σου σημαίνει ότι ψευδείς  κατηγορίες εναντίον σου θα απορριφθούν. Στην δεύτερη αυτή περίπτωση θα έπρεπε να θα έπρεπε κυριολεκτικά σε όλους τους πολιτικούς ενώ κοιμούνται να τους πετάξουμε κατσαρίδες στη πραγματικότητα. Στη πραγματικότητα όμως και όχι στο όνειρο για να μην μπορούν να απορριφθούν οι κατηγορίες. Αν δεις κατσαρίδες πάνω σε τρόφιμα όμως θα πρέπει να προσέχεις γιατί  ατυχήματα μπορούν να συμβούν.. Αυτή η τρίτη περίπτωση θα μπορούσε να σημαίνει να μην τους αφήσουμε άλλο να παίξουν με τα λεφτά μας για να μη τα χάσουμε  ή αλλιως να μην αφήσουμε τα εναπομείναντα που έχουμε, να τα φάνε αυτoί για επιδόρπιο..


Τα Βλαττοειδή(κατσαρίδες) είναι παμφάγα. Μερικά είδη μπορούν να επιβιώνουν σε μακρές περιόδους πείνας. Για την Perplaneta americana αναφέρονται 42 μέρες χωρίς τροφή και νερό.Χωρίς τροφή μπορούν να επιβιώνουν μερικούς μήνες.. Ας μην επιτρέψουμε όμως να αντέξουμε χρόνια αυτή τη κατάσταση..Να πείναμε,να διψάμε γιατί το θέλησαν.


Λενε τι οι κατσαρίδες είναι καννίβαλες.. Όταν κάποια ψοφίσει, οι υπόλοιπες την τρώνε. Έστω λοιπόν οτι έτσι είναι.. Θα είμαστε η Τέζα ή η Τερέζα; Οι θύτες ή τα θύματα; Για να δούμε...


Εν κατακλείδι, το 2008 Ρώσοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι τα έντομα αυτά έχουν την ιδιότητα να είναι πιο ανθεκτικά όταν έχουν συλληφθεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.. Έλλειψη βαρύτητας μπορεί να σημαίνει και στη σελήνη όπως κατάφερε να πάει και η μίκρη κατσαρίδα του θεατρικού.. Το θέμα είναι ποιο απο τα δύο είδη κατσαρίδων, των ισχυρών ή των μη, θα έχουν την επιμονή και τη πίστη να κάνουν το όνειρο τους.. πραγματικότητα.;