Ένα χελιδόνι καθόταν σε κάτι σύρματα και σκεφτόταν συλλογισμένο στη πολυκατοικία που βρισκόταν.Σκεφτόταν τη διαφορετικότητα του..οτι ήταν διαφορετικός. Σκεφτόταν και τους διαφορετικούς φίλους του. Αναρωτήθηκε αν το κάθε διαφορετικό σώμα, ο κάθε άνθρωπος έχει κατασκευαστεί με διαφορετικό προορισμό. Ο καθένας για κάτι άλλο. Άν ο καθένας μας έχει ή προορίζεται για διαφορετικό ρόλο,ιδέα,πράξη, πιστεύω.. Αν όλοι μας αλληλοσυνδεθούμε,συνυρπάξουμε..μπορεί να υπάρξει αρμονία;
Τα σύρματα που καθόταν το χελιδόνι, ηλεκρίστηκαν.. Σαν και τα σύρματα να μη συμφωνούσαν,να ήταν διαφορετικά και να μήν είχαν ίδιες απόψεις.Στο μυαλό του χελιδονιού ήρθε μια παλιά του ιστορία εκείνου και φίλων του...και περισσότερου του διαφορετικού Μήτσου.
Εμένα οι φίλοι μου ήταν ένα σμήνος απο χελιδόνια που έφυγαν από τη ζεστή Αίγυπτο με προορισμό την Ελλάδα,τελώντας έτσι το προγραμματισμένο τους ταξίδι για το βορά. Κατέληξαν κάπου κοντα σε μια άσμημη, μεγάλη τσιμεντούπολη.. την Αθήνα.
Ο Μήτσος ήταν διαφορετικός από τα άλλα καθώς τιτίβιζε με άλλο τρόπο αλλά και πετούσε και κυνηγούσε την τροφή του όχι όπως οι 'αλλοι. Ήταν ένα διαφορετικό χελιδόνι...
Εμένα οι φίλοι μου ενώ πέρασαν οι μέρες έπρεπε να αποδημήσουν πάλι πίσω στην Αίγυπτο.Μαζεύτηκαν όλα λοιπόν στα σύρματα και στα δέντρα εκτός από ένα ,τον Μήτσο.
"Μήτσο έλα ,αργείς και πρέπει να φύγουμε" φώναξαν οι φίλοι μου.
"Εγώ δεν θα πάω πουθενά" τους απάντησε.
"Μήτσο έλα,δέν θέλεις να έρθεις μαζί μας?Θα παγώσεις εδώ γιατί έρχεται χειμώνας βαρύς," του επισήμαναν οι γονείς του.
¨"Οχι" αποκρίθηκε αποφασισμένος και τους χαιρέτησε βιαστικά.
Οι υπόλοιποι φίλοι μου εξάντλησαν όλα τα χρονικά περιθώρια και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Ο Μήτσος πουθενά δε φαινόταν.
Στις πρώτες μέρες του φθινοπώρου ο Μήτσος απολάμβανε την διαφορετικότητά του,το πέταγμα ανάμεσα στα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων ήταν η αγαπημένη του ενασχόληση.."Επίτηδες μας πέρνουν μακριά απο εδώ κάθε χρόνο,για να μη μάθουμε ποτέ για αυτές τις ομορφιές"μονολογούσε.
Τα πράγματα όμως ήταν εντελώς διαφορετικά και τα πρώτα δυνατά κρύα δεν άργησαν να έρθουν. Ο Μήτσος καταλάβαινε την αλλαγή, μα όσο κι αν φούσκωνε τα πούπουλά του, δεν μπορούσε να αντέξει το κρύο.
Οι βροχές ήταν καθημερινό φαινόμενο μα όταν ήρθαν και τα χιόνια, είχε αρχίσει ήδη το δύσκολο ταξίδι της επιστροφής.Πεινασμένος και κουρασμένος πετούσε προς το νότο.Ήταν όμως πια αργά.
Ο Μήτσος πάγωσε καθως πετούσε και άρχισε να πέφτει.
Για καλή του τύχη έπεσε σε έναν αχυρώνα με πολλά ζώα αλλά καθόταν ακίνητος,ξαπλωμένος και πληγωμένος πάνω σε κάτι άχυρα...
Να σου όμως μια τεράστια αγελάδα που άφησε τα απορρίματα της σκεπάζοντας τον απ' άκρη σ'άκρη.
Ξάφνου ο Μήτσος ένιωσε μια ζεστασιά αναπάντεχη.
¨Εβγαλε το μικρό του κεφάλι έξω απο τα σκ..α και άρχισε να τραγουδά χαρούμενος,"εμένα οι φίλοι μου έφυγαν αλλά εγώ είμαι καλά”.
Η κακοτυχία του όμως δεν είχε πει την τελευταία της λέξη.
Η γάτα του σπιτιού ήταν εκεί κοντά, τον έκανε μια χαψιά βιαστικά και λαίμαργα.
Ηθικό δίδαγμα: Όποιος σε ρίχνει στα σκ..ά δεν είναι κατ'ανάγκη εχθρός σου και όποιος σε βοηθά να βγείς απο τα σκ..ά δεν είναι κατ’ ανάγκη φίλος σου.
Η Διαφορετικότητα.Διαφορετικότητα σε όλα. Διαφορετικοί για τη κοινωνία και τα κοινά πιστεύω είναι οι μετανάστες,οι αλλόθρησκοι,οι ομοφυλόφιλοι,τα φρικιά,οι ξεπερασμένοι ροκάδες,οι πάνκ,οι γυναίκες στο στρατό,ορισμένα παιδιά με κάποιο διανοητικό πρόβλημα που πηγαίνουν σχολείο. Όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες, ίσως και περισσότερες βιώνουν έναν καθημερινό ρατσισμό λόγω της διαφορετικότητας τους. Οι μετανάστες από τους νεοναζιστές που έχουν Αγών τους το δόγμα. Απο όσους φοράνε άλλα ρούχα,έχουν σκουλαρήκια,τατουάζ,ακούνε άλλη μουσική..απο τη κοινή. Απο τις γυναίκες που κάνουν ένα ιδιαίτερο ή κατεξοχήν ανδρικό επάγγελμα. Όλοι αυτοί οι άνθρωπο βιώνουν ένα ρατσισμό, βίαιο ή και μη. Ζούμε σε μια κοινωνία που η βρωμιά και η δυσωδία σκεπάζουν κάθε τι το καθαρό! Ας μήν αφήσουμε όλους εκείνους που μας βοηθάνε να βγούμε απο τα σκ..τα να είναι φίλοι μας. Όλοι οι διαφορετικοί άνθρωποι, όλοι εμείς δηλαδή γιατί κανείς δεν είναι ίδιος, πρέπει να εμπιστευόμαστε μονάχα τον ευατό μας.. τις επιλογές μας.
Άλλωστε όπως έγραψε και κάποιος.. “ Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Και θα πέπει να κάνουν ότι μπορούν για να παραμείνουν έτσι. Σε κάθε άνθρωπο έχει δοθεί η ικανότητα να επιλέγει. Για όποιον δεν χρησιμοποιεί αυτή την αρετή,μετατρέπεται σε κατάρα. Ο κάθε άνθρωπος έχει το προσωπικό του μύθο να υλοποιήσει και αυτός είναι ο λόγος που έρχεται στο κόσμο. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαώμα να αναζητεί την απόλαυση.Αυτό δηλαδή που δίνει σε εκείνον χαρά και όχι κατ’ ανάγκη στους άλλους.Κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί ζωντανή μέσα του την ιερή φλόγα της τρέλας και να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος. Τα μόνα σφάλματα που θεωρούνται σοβαρά είναι τα εξής:να μη σέβεσαι τα δικαιώματα του άλλου,να παραλύεις απο τον φόβο,να αισθάνεσαι ένοχος,να νομίζεις ότι δεν αξίζεις. Να αγαπάμε τους εχθρούς μας,αλλά να μη κάνουμε συμμαχία μαζί τους.Εμείς θα διαλέγουμε τους εχθρούς μας και όχι αντίστροφα.Όπως το ίδιο και με τους φίλους.Και μπορεί να υπάρξει αρμονία αν όλοι μπορέσουμε να αντιληφθούμε και να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα του άλλου.
Xαμογελαστό το χελιδόνι σιγοτραγούσησε.. Εμένα οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών.Πάνω τους έχετε καρφώσει σιδερένια μανταλάκια(ταμπέλες) με τις ενοχές σας.Κάνουν ότι λάχει. Ταξιδέυουν οι φίλοι μου, γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Και χαμογελαστά το χελιδόνι πέταξε μακριά..
